The document has moved here.
|
||
MAVİ ŞEHRİN KALEMLERİ | ||
Şairler yazarlar Vansesi'nin Mavi Şehrin Kalemleri sayfasında buluşuyor. | ||
Köşe Yazıları Haberi | ||
|
||
|
||
Mor Menice Şahin Çalışmamak yordu beni. En çok da ruhumu. Düzenli olarak yaptığım yürüyüşler, dostlarla muhabbet, kitap okuma dışında çok başka bir şey yapmak istedim. Bugüne kadar hiç düşünmediğim bir şey: Anılarımı yazmak… Tabii ki her şeyi yazamam. Yaşımdan dolayı çoğu şeyi unuttum. Unutamadığım şeyleri yazacağım. Unutamadığım. Atanmam Anadolu'nun bir köyüne oldu. Çok sevindim. Anadolu'da çocuk olmak başka olmalı. Bunu görecek olmak heyecanlandırdı beni. Ücra bir köy, zorlu ulaşım, uçuruma yaslanmış yollar, utangaç kadınlar, yorgun erkekler, gözleri gülen çocuklar... Alışmak zor olsa da mutluydum. Her gün bir başka güzeldi. Sonbahar, en sevdiğim mevsim, benim mevsimim. O kadar farklı geçti ki; sarı yapraklarda her birinin yüzü; kış, en sevmediğim mevsim, hiç üşümedim. Her birinin sıcak bakışları ısıttı beni, ruhumu. Mevsimleri ayrı ayrı yaşadık. Heyecanla, aşkla... Nihayet ayrılık mevsimine geldik. Yaz demek benim için ayrılık demekti. Karneler dağıtılacak, herkes evine gidecekti. Belki onlar için oyun demekti ancak benim için ayrılık, özlem... Karneleri hazırladım, hediyeleri tek tek paketledim, isimlerini yazdım. Okula gittim benim kadar heyecanlıydılar. Kısa bir veda konuşmasından sonra karneleri hediyelerle dağıttım. Hemen açtılar, birbirlerine gösterdiler. Ağız dolusu gülüyorlardı. Biri hariç. Beğenmedi kesin diye düşündüm yanına gittim siyah saçlarını okşadım. Neden sevinmedin dedim: -Sustu. -Bir şey mi oldu dedim. -Rengini beğenmedim, dedi ve konuşmama fırsat vermeden koşarak gitti. Koşmaya alışıktı. Evi okula epey uzaktı. Her sabah koşarak gelirdi. Arada koşmana gerek yok, evin uzak seni anlıyorum, derdim yine de koşardı. Çok başarılı, erken olgunlaşmış bir çocuktu. Akşama kadar içim içimi yedi. Bugün hediyesini götürüp değiştirmesem yarın geç kalabilirdim. Evlerine doğru yola koyuldum. Kapıyı o açtı. Hüzünlü bakışlarını yere indirdi. Biraz konuşalım mı dedim. -Anneme yardım etmem gerek, dedi. -Zamanını çok almayacağım, dedim. -Sustu -O sırada annesi geldi. O an neler olduğunu acıyla kavradım. Annesinin yüzü mosmordu, dayaktan. -Her çocuk her rengi sevmeyebilirdi. Bazı çocuklar çocuk olmadan olgunlaşırdı. Onca yıla sığdırdım bu anıyı. Ve nefret ettim mordan.
Bir Kuşun Kanadı Bir Hayatı Etkiler Erdal Şahin Ben, hayatta hiçbir şeyin tesadüf eseri olmadığına inanırım. Ve hayatta yaptığımız her şeyin mutlaka bir karşılığının olduğuna da. Hayat'a olaylara eşyaya ve hadisata hikmet nazarıyla bakan, bakmayı başaran ancak bu hakikati görür ve kavrar. Bu bakış açısıdır ki insana şeyler arasında bağ kurmayı öğreten. Hayatı ve hayattaki yaşanmışlıkları tesadüf eseri olarak görenler ve hayata materyalist bakış açısıyla bakanlar bu hakikatleri anlamaktan, görmekten uzak ve yaman bir çelişki içerisindedirler. Evet, madem hayatın bir sahibi HAY olan bir zat vardır, hayatta hiçbir şey tesadüf eseri olamaz. Platon'un Atinalılara söylediği hikmetli bir söz var " Ey Atinalılar! der " Eğer müziğinizi değiştirirseniz Atina site devletinin duvarları yıkılır." Evet, müzik ile bir devletin duvarları temelleri arasında bağ kuran akıl, bu hikmeti gösteren ifade eden bir akıldır. İnsan irade sahibi bir varlıktır ve İnsana verilen bu irade ile insanın tercihleri yaptıkları hayatını şekillendiren belirleyen en önemli nedendir. İnsan hayatta bazen bir adım atar, bir eylemde bulunur, bir fiil işler ve bu onun bütün hayatını etkileyen belirleyen bir sebep oluverir. Tıpkı, benim daha on iki yaşlarında bir çocuk iken kanadını kırdığım bir kuşun ve buna bağladığım başıma gelen bir olayın hayatımı değiştiren yön veren bir sebep bir neden olduğu gibi. Efendim, Sekülerizm Ve Nefis Tezkiyesi isimli fikir - deneme kitabımızdan sonra çıkan öykü- anı türündeki çalışmamız Kuşun Kanadı'na isim olan hikâye, aslında hayatımı tamamen değiştiren bir olayın hikâyesidir. O kuşun kanadını kırmasaydım belki çok farklı bir hayatım olurdu. Ancak düşünüyorum şimdi o kuşun kanadını kırmasaydım (elbette kırdığım kuşun kanadının bedelini ödedim) belki yazar olmazdım, kitabım olmazdı, bu vesileyle binlerce değerli insan ile tanışmazdım ve ve ve… Hikâyesi uzun, ancak son kitabımıza isim olan ve kitapta da bulunan Kuşun Kanadı adlı hikâye aslında benim kolumun ve buna bağlı değişen hayatımın hikâyesidir. İlkokulu bitireceğim sene idi.Efendim,mütevazılık yapmayacağım!Köyde okula giden yüzlerce öğrenci arasında ikinciydim, hocamız bana güvendiği için beni bir sınava kaydetmişti. Okullar bitmeden bu sınava girecektim ve bu sınavı kazansam şehirde önemli bir okulda okuyacaktım. Sınava girmeme sayılı günler var bütün köylülerin dilindeyim "Bu çocuğun geleceği parlak, baksana hoca sınava kaydetmiş, çok başarılı, doktor olacak şu olacak bu olacak falan filan.. Hocamın kaydımı yaptığı sınava girmeme sayılı günler vardı. Bende de büyük bir heyecan… Şehre gideceğim sınava gireceğim ve artık şehirde okul okuyacağım, düşünceleri çocukluk hayallerimi süslüyordu. Ayrıntıları hikâyede geçtiği gibi güzel bir bahar gününde arkadaşlarımla dağ gezisine çıkmıştık. Bu gezi sırasında dağda kuluçkaya yatmış ve nerdeyse yavru çıkartacak bir kuşun kanadını kırmıştım. Nereden bilirdim kanadını kırdığım bu kuş hayatımın değişmesine neden olacak bir olayın başıma gelmesinin vesilesiydi. Önemli sınava girmeme birkaç gün vardı, kuşun kanadını kırdım. Kanadını kırdığım kuş olayının üzerinden de bir iki gün geçmişti, attan düştüm, taşlara çarpan sol kulum feci bir şekilde kırıldı, dirseği yerinden çıktı. O kadar kötü kırılmıştı ki tam bir ay hiç yerimden kımıldayamadan yatağa mahkûm oldum, yanlış tedavi sonucu da kolum sakat kaldı. Ve bu arada gireceğim önemli sınava da girememiştim, ailem bu olayı köylülerin dilinde olduğumdan nazara bağladılar ve beni bu yüzden okula göndermediler. Ben ise attan düşüp yerde bunun acısıyla kıvranırken aklıma birkaç gün önce kanadını kırdığım kuş gelmişti, kırılan kulumu kanadını kırdığım kuşun ahına bağlamıştım. Kendi kendime "Ben o kuşun kanadını kırdım bunun cezası olarak benim de kanadım kolum kırıldı" diye düşündüm. Bu olayı buna bağladım. Ve daha sonra bu olay hayatımı etkileyen önemli bir dönüm noktası oldu. İçimde biriken okuma isteğini yaşamak için yıllar sonra kendimi kitapların dünyasına attım ve okudukça okudum. Evet, bir kuşun kanadı değerlidir, öyle basit değildir hem de bir insan hayatını etkileyecek kadar. Evet, insan bu hayatta yaptıklarına karşılık bir rehindir. Tıpkı ilahi kelamda ifade edildiği gibi" Biz her insanın (tairini) amel kuşunu (uçup gider sandığı işlerini) boynuna bağladık(mezardan) kalkış günü ona ait bir defter çıkarırız, açılmış bir şekilde onu karşılar.( isra 13).
İstem Halleri Fuat Oskay Ilık bir rüzgâr olmak isterdim Savrulan saçlarını taramak için Deniz dalgasında ses olmak isterdim Kulaklarında çağlamak, Bir yudum nefes olmak Soluğunda ıslanmak için
Güneş olmak isterdim Yüzüne gülmek Bir domur ter olmak isterdim Teninde gezinmek Dilinde bir " yeter!" olmak İsyanını dindirmek için
İki damla yaş olmak isterdim Gözlerinden süzülmek Ve yanaklarında yaşamak Dudaklarında ölmek için
Liman olmak isterdim Seni şehrimde meskûn kılmak, Göl kıyısı bir VanEvi'nde Sırma işlemeli divan olmak Usulünce seni ağırlamak için ..
Issız demde bir kervan olmak isterdim Ruhunun derinliklerine yol almak; Hani az olurmuş derler ya gülün ömrü Dolu bir zaman olmak Ömrümden ömrüne çalmak için ..
Seni kadim çağlara anlatmak isterdim Nedim kırsın kalemini Kâbil mi ki satırlara dökmek seni Nakış nakış işlemiş Sinan, taşları kubbeleri Çağlara sığmaz güzelliğini Hafızasına tarihin İnceden kazımak için...
Gözlerin Ayşegül Ayaz Ne zaman Gitmek istesem Gözlerin gelir aklıma Gözlerin en kuytu liman
Okyanuslar saklamazken beni Gözlerin güvenilir umman
Ne zaman Başka dünya istesem Gözlerin yeter bana Gözlerinde gülümser Baharın en güzel çiçekleri Yalansız dünyanın gerçekleri Sevgi kokan kır çiçekleri Yüreğimin coşkun nehirleri
Hepsi gözlerine Davet ederken beni Seni anlatan şiirden dünyam
Ne zaman Güneşe dokunmak istesem Gözlerin çıkar karşıma Ellerimi uzatırım Dokunurum yanmadan
Gözlerin en güzelinden Masmavi bir gökyüzü Papatyalar toplarım sana Ellerimin yarıklarından
Ne zaman gözlerin düşse aklıma Yaprakları bir bir koparırım Dalından
Uzanıverirsem yıldızlara Gözlerine sürmek için, Utanır gökyüzü renginden
Ne zaman aşka sussam Aska susasam Doya doya içerim Gözlerinden.
Hayat Ne Garip Seyran Kartal Umursayıp sözünü dinledim Doğrular ne kadar acı doluysa Bir o kadar doğru acıtırlar Düşündürdü beni Tatlı yalanlar
Hayat elimden tuttu Götürür sandım doğru yola Bilmezdim savuracağını Bana dost sandığım Esen rüzgârlar
Mutluluk bunca yakınken Ama olur göremeyiz, Doğru şeyler dururken Yalanı ararız Ve onu bulmayadır Bütün çabalar… |
||
|
||
Etiketler: MAVİ, ŞEHRİN, KALEMLERİ, |
|