Rüzgâr,
Bir sağdan esmiş
Bir soldan.
Bir aşağıdan
Bir yukarıdan.
Dayanır mı buna
Ağacın dalı,
Kırılmış savrulmuş
Hepsi bir yana.
Rüzgâr,
Pişman olmuş,
Özür dilese de,
Nafile.
Kırılan dallar,
Geri gelir mi?
Hepsi bir yerde.
İnsan,rüzgâr misali,
Saldırıyor dört bir yandan.
Dayanır mı buna?
İnsan kalbi.
O da kırılıyor,
Ağacın dalı gibi
Hem de tuzla buz
Paramparça.
Ama insan,
Rüzgâr kadar da
Olamıyor.
Özür dilemeyi bile,
Bilmiyor.
Aradan,
Uzun zaman geçiyor.
Ağacın kırılan dalları,
Yenileniyor,
Daha da çoğalıyor.
Fakat insan kalbi,
Hâlâ kırık,
Hâlâ tuzla buz,
Hâlâ yerlerde.
Onarılması mümkün değil,
İnsan,
Özür dilese de.
