Anlamlı ya da anlamsız da olsa, bir şeyleri değiştirme isteği insanın doğasında var ama alışkanlıklara tutsak olup, mutsuz, sıradan bir yaşam sürmek de var…
Yaşam boyu değişmemek ve değiştirmemek için diretiyoruz. İşte o zaman kendimize ve çevremize yabancılaşıp; mutsuz, basit, sıradan bir yaşama pencere açmış oluyoruz…
Böylesi de kolayımıza geliyor galiba!...
Duygularımızı da tıpkı alışkanlıklarımız gibi kontrol altında tutuyoruz. Severken bile tereddüt yaşıyoruz. Mutluğumuzun sevgiden geçtiğini bildiğimiz halde, korkuyoruz…
Yani, hangi yaşta olursak olalım, içimizde bir şeyleri değiştirme isteği var ama çabası yok… Alışkanlıklar ağır basıyor her zaman…
Duygularla ilgili bir hikâye vardı. Bunu sizinle paylaşmak istiyorum.
Uzun yıllar önce, tüm insani duyguların yaşamakta olduğu bir ada varmış:
İyimserlik, üzüntü, bilgi, sevgi ve diğer duygularda bu adada yaşarmış…
Günlerden bir gün duygulara, yaşadıkları adanın batacağı bildirilmiş...
Bunun üzerine herkes gemisini hazırlayıp adayı terk etmiş.
Sadece sevgi son ana kadar beklemek istemiş. Ada batmadan önce sevgi yardım istemiş...
Yanından lüks bir gemiyle geçmekte olan zenginliğe sormuş... "Zenginlik beni de götürebilir misin?"
Zenginlik: "Yapamam. Gemim altın ve gümüşle dolu. Sana göre yer yok."
Daha sonra şahane bir gemiyle geçmekte olan gurura sormuş, sevgi: "Gurur rica ediyorum, beni de götürür müsün?"
Gurur: "Seni götüremem. Burada her şey hatasız. Gemimi bozabilirsin" diye cevaplamış.
Sonra yanından geçmekte olan üzüntüye sormuş, sevgi: "Üzüntü, lütfen beni de götür."
"Oh sevgi" demiş üzüntü, "O kadar üzüntülüyüm ki, yalnız kalmalıyım."
Neşe de yanından geçmiş. Fakat halinden o kadar memnunmuş ki sevginin kendisine seslendiğini dahi duymamış...
Aniden bir ses: "Gel sevgi, seni götüreyim" demiş. Bu konuşan yaşlı bir zatmış. Sevgi o kadar mutlu ve müteşekkir kalmış ki, karaya gelinceye kadar ihtiyara ismini dahi sormayı unutmuş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden sevgi, Bilgeye sormuş:"Bilge bana kimin yardım ettiğini söyleyebilir misin?" "Zamandı" diye cevaplamış bilge…
"Zaman?" kim diye sormuş sevgi. "Neden zaman bana yardım etti?" Bunun üzerine bilge şöyle demiş:
"Sadece zaman sevginin hayatta ne kadar önemli olduğunu anladığı için sana yardım etti!"
Sevgi; fedakârlık, sabır, vefa, sorumluluk, tutku, cesaret, özveri, hoşgörü, umut, hayattır.
Sevgi insan olabilmektir.
Günümüzde fütursuzca kullanılan sevgi sözcüklerini hak eden kişilere kullanmanız ve hak ettiğiniz değeri bulmanız dileğiyle… Yüreğinizden sevgi hiç eksik olmasın…
Zaman arkanızda, sevgi yüreğinizde olsun…
Sevgimle kalınız…
