80. Yılında Vansesi Gazetesi

Kar düştü üşüdü

Onlarca tomurcuktu dalında

Kimisi buz tuttu dondu…

Oysa her filiz bir hayattı

Her hayat bir umut…

İsyan gülleri açtı

Direncin doruklarında

Kuşlar nefessiz kaldı

Çocukluğum, ilk gençliğim

Memleketimde …. (Ümran Öztürk)

Rakamlarla aram hiç iyi olmadı ama harfleri hep çok sevdim. Kelimeleri bir araya getirip cümleler türetmek en sevdiğim en haz aldığım bir duygudur. Devrik cümlelerle şiirler yazmanın yanı sıra beni mutlu eden, ayaklarımı yerden kesen ya da sarsan olayları cümlelere dökmek ayrı bir keyif benim için.

Heyecanımı mısralara dökmeyi, duygularımı kelimelerle savurmayı hep sevdim.

Henüz lise öğrencisiyken edebiyat öğretmenim Semra Ünal kalemimi çok beğendiğini söyleyerek beni yazmaya teşvik eden, hayatımı şekillendiren, benim için önemli isimlerden biridir. Öykülerimi seven bir diğer kişi de rahmetli babamdı. Ona yazdıklarımı okurken beğenisini sunduğu gibi, eleştirisini de yapmadan geçemezdi. Bunlar benim daha iyi okuyucu olmamı, daha çok araştırma yapmamı sağlamıştı. Küçük denemelerim yazım hayatımın kilometre taşlarıydı.

2003 yılında Susurluk Beşeylül gazetesinde köşe yazarlığı yapmaya başladım. Yazılarımın yanı sıra aynı zamanda şiirlerime de yer veren benim çekirdek küçük ailemdir Beşeylül Gazetesi.

Beni daha çok yazmaya teşvik eden , memleketimin sesi, coğrafyamın nefesi, doğunun incisi Van'ın 80 yıllık bir geçmişe sahip gazetesi Vansesi Gazetesidir. Güçlü kalemlerinin de yer aldığı bu gazetede yazmaya başlamam tamamen tesadüf sonucu oldu. Beşeylül gazetesinde ki bir köşe yazımı paylaşmam, Vansesi gazetesinin güçlü kalemi aynı zamanda yazı işleri müdürü Sn. İkram Kali'nin yazımı okuması ve benim için bir köşe ayırmak istemesiyle Vansesi Gazetesiyle yol arkadaşlığımız 2 Kasım 2016 da başladı.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ