Bakış açımız

Hayata bakışımızın geleceğimizi şekillendireceğini bilerek hiç düşündük mü neye, nasıl baktığımızı? Baktığımızda neyi, nasıl görmemiz gerektiğini biliyor muyuz? Olması gerektiği gibi bakıyor muyuz yarına? Yâda sadece görüyor ama anlam mı veremiyoruz?

Güzel bakıp güzel görmeliyiz hayatı. Anlam katarak yaşamalıyız hayatı bir daha gelmeyeceğimizi, gelemeyeceğimizi bilerek.

Bir şeylere bakmakla yetinmemeliyiz. Sadece bir çift gözün gördüğüyle bakışımızı beslememeliyiz. Bakınca bir çocuğa ondaki annenin merhametini, babanın koruyuculuğunu, geleceğin temellerini, yarının umudunu, bugünün sevincini, sokakta oynayışının heyecanını, onun kirlenmek bilmeyen yüreğini ve beş dakikada bir değişen o gökkuşağını anımsatan ruhunu görmeliyiz en somut haliyle.

Salonun en güzel köşesine süs olarak daha bir uyum sağlasın diye astığımız doğa manzaralı sanat eserine bakınca; yeşillik, ağaç, uçan kuş, mavi gökyüzünü tek görmemeliyiz. O esere baktığımızda o eserdeki gece uykusuzluğunu, gündüze yetiştirememe telaşını, yeşillikteki kokuyu, gökyüzünü anlatan mavideki sossuzluğu, umudu, yarını, uçan kuştaki özgürlüğü, ağaçtaki dalların çokluğuna rağmen dimdik ayakta duruşunu, her dalındaki meyvenin bir yardım eli olduğunu ve bitince o eserdeki tevazunun yanında sabrı görmeliyiz emeği hesaba katarak.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...