Bekçi Gero

Mevsim, ilkbahar sonu, Ramazan Bayramına çok az kalmış. Mehmet Sait 12-13 yaşlarında, o sene kaç gün oruç tutmuştu. Babası ona, bayramlık olarak istediği kumaştan, terzi Cafer ustaya bir takım elbise diktirmişti. O gün de oruç tutmuş ve daha bayram gelmeden bir hevesle, babasının dükkanının önünde bulunan, hasırdan örme kısa ahşap tabureye yeni elbisesini giyerek oturmuş, top atılmasını beklemişti.

Bekçi "Gero" asıl adı Kahraman ki yeni bekçi olmuştu. Küçük Mehmet Sait dükkanın önünden bir tafra ile kasıla, kasıla geçiyordu. Küçük Sait oruçtan zaten mest olmuş, yiyeceği iftarlıkların hayaliyle meşguldü. Bekçi Gero'yu görmedi bile. Bekçi Gero, bir hışım ile dönerek "Ulan heşek oğlu heşek Devletin bekçisi geçiyor sen kalkmıyorsun ayağa, ben gideyim karakola şikayet edeyim seni. Küçük Sait çok korkar, karakola gitse kim bilir daha ne ilaveler yapar. Kendisinin de babasının da canı ciddi yanardı. Koşar komşusu aktar Halef amcaya. Halef amca koş! Bekçi Gero ben ayağa kalkmadım diye karakola şikayete gidiyor.

Aktar halef: - Gehreman Bey, bu daha uşahdır aklı kesmiyi, devletin bekçisinin ayağına kalkılmaz mı? Neyse yalvar yakar vazgeçirirler, Bekçi Geroya bir keçi bir de 5 lira para verirler. O zaman kebap'ın bir porsiyonu 50 kuruştur. Bekçi Gero döner yine bir iki tokat atar, heşek oğlu heşek gure kere, devletin bekçisi geçse sen her zaman kalkacak ayağa... O senelerde, babamın demirci çırağı rahmetli Mustafa abi, bir zabıta memuruyla tartıştığı için üç ay hapis yatmıştı. Aradan yıllar geçer, küçük Sait büyümüştür. Bir gün bakar ki, bir cenaze, sadece dört kişi taşıyor, hiç başka cemaati yok. Belki onlarda belediye görevlileridir. Hayretle sorar kim bu? - Bekçi Gero derler. Demek, ne kadar halkı, ailesini bile kendisinden nefret ettirmiş ki, son anında bile yanında olan yok.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...