Bir Hocaya Bir Şefe Bir Dosta Veda

Belki duydunuz belki de duymadınız…

30 Ekim'de, üyesi olmaktan büyük şeref duyduğum, Van Türk Musiki Derneği Korosu muhteşem bir Avni Anıl konseri verdi.

Konserden sonra eşim, bana nasıl bu kadar coşkulu okuduğumuzu sordu. Ona seyircilerin göremediği bir tür büyüden bahsettim.

Bu büyü sahne büyüsüdür. Uzun zaman hazırlandıktan sonra dinleyicilere güzel şeyler vaat etmenin büyüsüdür. Ve o büyüyü koronun şefi yönetir, yönlendirir. Şefiniz yaptığı işi sevmez, o işe gerçek bir saygı duymazsa büyü tutmaz.

30 Ekim konserinde, ömrünün yarısından fazlasını Van'da geçirmiş, değerli koro şefimiz Ekrem Altıntaş'ın coşkusu, gözlerinin kıyısında gözyaşları biriken koristlerimizi son bir defa coşturdu.

Sanırım onu Van'da tanımayan yok.

1994'te Van'a gelmiş.

Önce bir "hoca" olarak Kâzım Karabekir Lisesi'nde öğrencilerine işini ciddiyetle öğretmiş.

On yıl önce ise uzun zaman uduyla hizmet ettiği Van Türk Musiki Derneği'nde bizlere şeflik etmeğe başladı.

Bunların hepsi güzel ve değerlidir şüphesiz.

Bulunduğu ortama ciddiyet, samimiyet ve nezaket katan pek az insan vardır ve Ekrem Hoca onlardan biridir. İnanılmaz sabrı ve nezaketiyle Türk Müziğine gönül veren herkesi ama herkesi kucaklamış ve teşvik etmiştir.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ