Bir masal daha böyle bitti...

İşte böyle bir çöl fırtınası ile başladı her şey. O sayısız kum tanesinin içinde, onlardan çok ayrı olan, dünyayı gezmek isteyen bir kum taneciği vardı. Her şeyi öğrenmeye hevesliydi. Gün boyunca kendini kum fırtınalarına bırakıp savrularak gezer; yepyeni görüntülerle ve yepyeni canlılarla karşılaşırdı. O gün yine bıraktı kendini o kum fırtınalarından birine. Dağlardan, ovalardan, vahalardan geçti ve ilk kez gördüğü bir yerde buldu kendini - bir okyanusta... Bıraktı kendini ve yavaş yavaş okyanusun dibine doğru inmeye başladı. Güneşi kaybetmeye başladığını hissetti, önce gitgide zayıfladı ışın demetleri, sonra loş bir hal aldı. Etraf kararmaya başladıkça iyice meraklanıyordu kum tanesi. Çeşit çeşit balıklar, rengarenk yosunlar arasından dibe doğru iniyordu. Bu daha önceleri hiç görmediği bir manzaraydı. O kadar heyecanlıydı ki!.. Bir süre şaşkın bakışlarla ortalığı izleyerek yol aldı. Birden yolun sonuna geldiğini farketti; dibe ulaşmıştı. Yanındaysa onu izleyen bir istiridye vardı. Bir balık kum tanesini yakalamak için dalışa geçtiği anda istiridye kum tanesini içine alıp kapaklarını sıkı sıkı kapatarak onu balığa yem olmaktan kurtardı ve böylece tanıştı istiridye ile kum tanesi. Kum tanesi istiridyeye minnettardı. Zamanla istiridyeye aşık oldu. İstiridye kum tanesinin aşkına karşılık verdi ve onu korudu kabuğunun içinde. Yıllar sürdü bu aşk, yıllar boyu seviştiler gözlerden uzak. İstiridyenin koskoca sevgisi bembeyaz bir parlaklık verdi kum tanesine. Kum tanesi gitgide büyümeye başladı. İstiridye aşkıyla sardı kum tanesini ve bu büyük aşkıyla bir inciye çevirdi onu yıllar sonra. Ama inciye dönüşmüş kum tanesi bir gün sıkıldı hep aynı yerde kalmaktan. Gitmek, istiridyeden ayrılıp yeni yerler keşfetmek, yeni yerler görmek istedi. Ama istiridye ne söylediyse ikna edemedi kum tanesini. Ve gitti kum tanesi ardına bile bakmadan. O parlaklığı yüzünden bir balığın yemi oldu ilk önce, ardından balığı avlayan bir insan buldu onu avını temizlerken ve sonra bir delik açtılar kalbinin ortasından kolye yapmak için. İnci gitgide küçüldü, zamanla yok oldu üzüntüyle, acıyla can çekişerek.' vanhaber, van, haber, van haber dönüş bedia barak, masal, üzüntü