Biz Van'ı severiz candan içeri

Sevgisizilik ilkelliktir.

İnsan varlığını en önce sevgiyle temellendirir. Bundan dolayıdır ki sevgiyi, sevgiyle bir araya gelmiş ebeveynimizden öğreniriz.

Temelinde sevgi olmayan beraberlikler hiçtirler, insani de değillerdir.

Hayatta pek çok hayal kırıklığı yaşarız. Aslında hayal kırıklığı, hayatın bize bir şeyler borçlu olduğu yanılgımızdan doğar.

İnsan olmak, insani bir hayatın kendiliğinden bize geleceği veya sunulacağı anlamına gelmez.

Van üzerine düşündüğümde iki tip insan görüyorum. Bunlardan birincisi Van'ı büyük Türk Ulusu'nun büyük ve aydınlık yurtlarından bir yurt olarak görüp de onu bütün tarihiyle anlam ve değer dünyasıyla aklında ve yüreğinde yaşatanlar

İkinciler ise bir yerde doğmanın orayı sahiplenmeğe yettiğini düşünüp de üretici olmaksızın oradaki her türlü değerde alacaklı olduğunu sananlar ki bunlar genellikle Van'da "Nerelisin?" diye sorarak sizi "yabancı", "el", "zoraki misafir" yerine koyanlardır.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ