Çocukluk arkadaşımın intiharı
Van da geçen ve daha ziyade çocukluğum, tahsil yıllarım, evlenip Van'a döndüğüm ve Van da yaşadığım, 1968-1980 yıllarını kapsayan hatıralarımdan aklımda kalan ve hiç unutamadığım anılarımdan birini 2018-2019 eğitim-öğretim döneminin başladığı şu günlerde siz değerli okurlarımla, kıymetli öğretmenlerle ve sevgili öğrencilerle paylaşmak istiyorum.
Van da geçen ve daha ziyade çocukluğum, tahsil yıllarım, evlenip Van'a döndüğüm ve Van da yaşadığım, 1968-1980 yıllarını kapsayan hatıralarımdan aklımda kalan ve hiç unutamadığım anılarımdan birini 2018-2019 eğitim-öğretim döneminin başladığı şu günlerde siz değerli okurlarımla, kıymetli öğretmenlerle ve sevgili öğrencilerle paylaşmak istiyorum. Bu anım eğitimle, öğretmenle ve Vanlı bir annenin hayatında yaşadığı büyük acılar ile ilgilidir. Benim de hayatımı yakından çok etkileyen bu acı olay, çocukluk ve okul arkadaşım Vanlı merhum Fikret Sipahioğlu'nun intihar olayıdır.
Mercimek mahallesinde ki, evimizin karşısında rahmetli Vanlı eşraftan Şükrü Sipahioğlu'nun evi vardı. Bu evde sokaktaki bazı evler gibi Ermenilerden kalma, iki katlı içeride avlusu ve odaları bulunan kerpiç bir evdi. Ana kapıdan girince bir avlu ve avludan tahta merdivenler ile üstteki misafir odasına geçilirdi. Girişteki avludan geçince tekrar odaların bulunduğu evin "U" şeklinde devam eden kısımlarında başka odalar da bulunuyordu. Ailenin yaşamları bu kısımda bulunan odalarda geçerdi.
Rahmetli Fikret ile aramızda 6 ay yaş farkı vardı. O benden 6 ay önce dünyaya gelmişti. Dolayısı ile beraber büyümüş beraber okula gitmiştik. O Hüsrevpaşa ilkokulundan ben ise, Çalık sokağındaki Cumhuriyet ilkokulundan mezun olmuştuk. Ortaokulu ise aynı sınıfta okuyorduk. Fikret'in abisi Ahmet Sipahioğlu, ortaokuldan sonra okumamış, askere gidip geldikten sonra amcası aktar, Derviş Sipahioğlu'nun biricik evladı kızı Saliha hanımla evlenmişti. Bugün peynirciler çarşısı olan eski sebze hali yakınında tuhafiye üzerine açtığı dükkânı çalıştırıyordu. Rahmetli Ahmet abi, çok şakacı neşeli bir insandı. Van da herkes onu çok severdi. Fikret, gizliden gizliye sigara içiyordu. Ama abisinden de çok korkuyordu. Yakalandığında cezalandırıldığını bana anlatırdı. Beni de arkadaşlarım sigara içmeye çok teşvik etti ise de, ben sevmediğim için istemedim ve içmedim hiçbir zaman.
YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ