Ensestin neresindeyiz?

Günlerdir basında, sosyal medyada çok sık rastladığımız ensest üzerine yazılar yazıldı, yorumlar yapıldı karşılıklı atışmalar büyük yer tuttu.

Vansesi Gazetesi Yazı İşleri Müdürü İkram Kali, Melis Alphan'ın yazısını ve TKDF Başkanı Canan Güllü' nün araştırma sonuçlarını köşesine taşıyarak "konuşalım mı?" demişti.

Evet, bence de konuşalım. Hem de yüksek sesle konuşalım.

Konuşalım ki bu çirkinlikler daha fazla hasır altı edilmesin.

Konuşalım ki istem dışı bu ilişkilerde çocuklar ve kadınlar daha çok mağdur edilmesin.

Konuşalım ki, çocuklarımız, kadınlarımız intihar etmesin.

Konuşalım ki aile kavramı toplumda karşılığını bulsun.

Konuşalım ki karanlık ilişkiler aydınlansın.

Konuşalım ki ahlak dersi verenler, ahkam kesenler, kadın /çocuk hakları diye yırtınanlar bu konunun popülizmden daha önemli bir konu olduğunu ve toplumun bir iç kanamsı olduğunu fark etsin.

Bu yüzden bu konunun gündemde tutulmasından, konuşulmasından, yok sayılmamasından yanayım.

Çünkü;

Varlığı herkesçe kabul edilen ancak konuşması tabu olarak görülen ensest; toplumlarda eşcinsellikle birlikte çok sık rastlanan bir durumdur.

Kızlar, babalarından kardeşlerini doğuruyor, herkes biliyor ama kimse konuşmuyor. Şiddetin, haksızlığın, feryatların sesine sessiz kalan toplum, çocukların coşkulu sesine, kahkahalarına, müzik seslerine çok gürültü var diye tepki gösteriyorlar.

Bu kapalı toplum yapısının sonucu oluşan toplumsal yaraya toplumca suskun kalınıyor. Ailenin kutsallığı adına kimse konuşmuyor.

Kadın ve çocuklar defalarca mağdur ediliyorlar.

Enseste zorlandığı için mağdur ediliyor.

Aileden ve toplumdan dışlanarak mağdur ediliyor.

İntihara zorlanarak mağdur ediliyor ya da tacizcisini, tecavüzcüsünü öldürerek mağdur ediliyor.

Sonuçta defalarca her halükarda mağdur edilenler yine enseste maruz kalanlar.

Kayıt altına alınamayan bu ensest ilişkileri, Türkiye'de çok daha uçuk olsa da kesin sayılarla konuşamıyoruz.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ