Giderem Van'a doğru

Sene 2019 aylardan Temmuz ve düğün vesilesi ile yıllar sonra Van'a geri döndüm. Gelirken saatler süren meşakkatli otobüs yolculuğu sorunsuz bir şekilde devam etmişti. Günün ilk ışıkları ile Tatvana girince yüreğimi hüzünlü bir sevinç kapladı. Öyle ya biraz sonra, çocukluğumun ilk gurbeti aziz vatan serhat güzel Van'a girecek hatıralarımı tazeleyecektim. Yalnız bu sefer ablam beni şehir terminalinde karşılamayacak hasret ve özlem yüklü kollarıyla bana sarılamayacaktı. Ben bu tür karma karışık duygular içinde bocalarken yolcu otobüsümüz Kuskunkıran tüneli levhasıyla devasa büyüklükte bir tünele girdi. Ben camın kenarında tünelin sarı mavi ve kırmızı ışıkları arasından geçerek bir süre sonra karşıya geçişini izledim. 1970'li yıllarda Kayseri den gelirken Kuskun kıran geçidine doğru tırmanan otobüsün dar yollarda nasıl ilerlediğini bilirdim.

Dediğim gibi cam kenarından Van gölünün muhteşem maviliğini seyrederken Gevaş'a geldik. Her yer değişik apartmanlar ile dolmuş eski Gevaş'tan eser kalmamıştı. Bir süre sonra Van'ın gönül kapısı Edremit'e geldik. Aman Allah'ım gördüğüm manzara beni dehşete düşürdü. Edremit'in kendine has güzellikleri yanı sıra, gölün maviliği ile bütünleşen, boynunda taşıdığı inci mercan benzeri zümrüt bahçeleri kaybolmuş, onların yerine devasa büyüklükte, mimari estetikten yoksun apartmanların ve villaların yapıldığını gördüm. Gözlerimi sabahın ilk ışıkları ile birlikte hüzün kaplarken Edremit'in Van'a bakan gözlerinin kumla çimentoyla kapatıldığını gördüm. Yol boyunca Van'ın kültür mirası tarihi eserlerin etrafının iğreti binalar ile çevrildiğine, Van'a yazık edildiğine şahit oldum. Ben bu görüntülerin arasında bocalarken otobüsümüz otogara girdi.

Beni her zaman otogar denilen şehir terminalinde can yoldaşım ablam aziz dostum karşılardı. Söylemediğim halde nerden haber alırsa geliş saatimden bir saat önce gelir bir yere oturmadan beni beklerdi. Bu sefer onun yerine büyük kızı yeğenim karşıladı. Ablamın yerine ona sarıldım doyasıya öpüp kokladım. Bir kaç gün sonra kıymetli dostum Ümit Kayaçelebi ile bir araya geldik. Kendisine Vansesi Gazetesine gitmek istediğimi gardaşlar diyarı Van'ın mümtaz kalemi ve gönül erlerinden İkram Kali Beyi görmek istediğimi söyledim. Birlikte Cumhuriyet caddesinden yürüyerek muhterem dostumun yazıhanesine ulaştık. Bizi büyük bir iştiyakla ve sevgiyle karşıladı. Bir kaç saat hasret dolu sohbetten sonra yemeğe çıkardılar. O gün hiç olmadığım kadar mutlu ve huzur dolu vakitler geçirdik.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...