İnsanı ne ele verir!
İnsanları tanımak için nasıl bir yöntem izliyoruz acaba?
Söyledikleri cicili bicili sözlere göre mi?
Israrla görünmeyen yönlerini anlatmaya çalışmalarından mı?
Çok konuşarak size söz hakkı vermemelerinden mi?
Gözlerine baktığınızda gözlerini kaçırmalarından mı?
Görünüşü, kılık, kıyafetinden mi?
Aksesuarları ya da arabasından mı?
Yemek yiyişinden mi?
Gülüşünden mi?
Herkes bu konu hakkında farklı görüşler ortaya atabilir. Kişiye göre değişen, göreceli bir durumdur bu. Kabul ediyorum.
Büyüklerimiz gözlerinden tanırmış. Gözler kalbin aynası yani yansımasıdır demişler. Bir bakış bir bakışa neler neler anlatırmış. Konuşmadan bakarak bile anlaşılırmış.
Bazı insanlar o kadar sıcak, o kadar samimi gülerler ki, baktıkça bakasınız gelir gülüşlerine, gözlerine. Çünkü her güldüklerinde gözlerinin içi de eşlik eder şen kahkahalarına. Her bakışınızda içiniz ısınır. Yüreğinizi ferahlatır. Gözleriyle gülen insanların gerçekten mutlu olduğunu anlarsınız. Sahte gülüşleri gözler ele veriri. Çünkü bilirsiniz ki, yapmacıklık yoktur davranışlarında. Gerçek duygularıdır. Kalbinden geçenlerdir yaptıkları, söyledikleri. Kalbi pas tutmuş değildir. İnsanlardan çabuk sıkılmazlar. Anlamsız ve boş bakmazlar. Ne düşündüklerini bile saklayamazlar. Somurtkan, soğuk ve boş bakan insanlar kahkaha atsa bile anlarsınız sahte çığlıklarını. Hissedersiniz, her an altından bir şey çıkacak diye beklersiniz.
Bazen gafil avlarlar bizi. Bu yapmacıklık öyle boyutlara ulaşır ki, en saf olanımız bile anlar bu yapmacıklığı. Ama hep bir ışık arar gözlerde, gülüşlerde. Hatta şöyle bile düşünürüz bazen. Acaba suç kimde?
Gülmeyi bilmeyenlerde mi?
Yoksa O gülüşleri hak etmeyen bende mi?
Oysaki bunlar duygu işidir. Duyguların muhasebesi yapılmaz. Önemli olan kendi duygularımızdan emin olmak. Kalbimizi, iç dünyamızı temiz tutmak. Eğer biz duygularımızdan emin ve kalbinizin temizliğine güveniyorsak, daha önemlisi kendimize güveniyorsak, hiç düşünmemize gerek yok. Gözlerimiz ve gülücüklerimizi hak edenlerden mahrum etmeyelim. Sevgiyle bakıp, sevgiyle gülümseyelim…
Sevgiyle ilerleyin… vanhaber,bedia barak,köşe yazıları
Söyledikleri cicili bicili sözlere göre mi?
Israrla görünmeyen yönlerini anlatmaya çalışmalarından mı?
Çok konuşarak size söz hakkı vermemelerinden mi?
Gözlerine baktığınızda gözlerini kaçırmalarından mı?
Görünüşü, kılık, kıyafetinden mi?
Aksesuarları ya da arabasından mı?
Yemek yiyişinden mi?
Gülüşünden mi?
Herkes bu konu hakkında farklı görüşler ortaya atabilir. Kişiye göre değişen, göreceli bir durumdur bu. Kabul ediyorum.
Büyüklerimiz gözlerinden tanırmış. Gözler kalbin aynası yani yansımasıdır demişler. Bir bakış bir bakışa neler neler anlatırmış. Konuşmadan bakarak bile anlaşılırmış.
Bazı insanlar o kadar sıcak, o kadar samimi gülerler ki, baktıkça bakasınız gelir gülüşlerine, gözlerine. Çünkü her güldüklerinde gözlerinin içi de eşlik eder şen kahkahalarına. Her bakışınızda içiniz ısınır. Yüreğinizi ferahlatır. Gözleriyle gülen insanların gerçekten mutlu olduğunu anlarsınız. Sahte gülüşleri gözler ele veriri. Çünkü bilirsiniz ki, yapmacıklık yoktur davranışlarında. Gerçek duygularıdır. Kalbinden geçenlerdir yaptıkları, söyledikleri. Kalbi pas tutmuş değildir. İnsanlardan çabuk sıkılmazlar. Anlamsız ve boş bakmazlar. Ne düşündüklerini bile saklayamazlar. Somurtkan, soğuk ve boş bakan insanlar kahkaha atsa bile anlarsınız sahte çığlıklarını. Hissedersiniz, her an altından bir şey çıkacak diye beklersiniz.
Bazen gafil avlarlar bizi. Bu yapmacıklık öyle boyutlara ulaşır ki, en saf olanımız bile anlar bu yapmacıklığı. Ama hep bir ışık arar gözlerde, gülüşlerde. Hatta şöyle bile düşünürüz bazen. Acaba suç kimde?
Gülmeyi bilmeyenlerde mi?
Yoksa O gülüşleri hak etmeyen bende mi?
Oysaki bunlar duygu işidir. Duyguların muhasebesi yapılmaz. Önemli olan kendi duygularımızdan emin olmak. Kalbimizi, iç dünyamızı temiz tutmak. Eğer biz duygularımızdan emin ve kalbinizin temizliğine güveniyorsak, daha önemlisi kendimize güveniyorsak, hiç düşünmemize gerek yok. Gözlerimiz ve gülücüklerimizi hak edenlerden mahrum etmeyelim. Sevgiyle bakıp, sevgiyle gülümseyelim…
Sevgiyle ilerleyin… vanhaber,bedia barak,köşe yazıları