İnsanlığımız (!)

Canım öyle acıyor ki…

Öyle ki nefret ettim insanlardan,

İnsanım diye geçinenlerden.

Nefret ettim çıkarları için nice masumu göz göre göre gömen insanlardan.

Nefret ettim her gün haberlere konu olan gözleri ağlamaktan şişmiş insanların acısına şahit olup 'Allah yardım etsin.' deyip kenara sıyrılan insanlardan.

Nefret ettim insanlığımdan.

***

Minicik, masum her şeyden bihaber olan çocuk; sokakta ebelenmemek için koşması gerektiği yerde bomba sesinden kaçan, o hengamede kaybolan anne babasını bulmak için koşar oldu.

***

Oyun oynadığında pantolonun diz kısmının yırtılması gerekirken, insanların çıkarları için savaştığı bu dünyada yara almasın diye orada burada saklanmaya çalışırken diz kısmı yırtılan çocuklarımız oldu. O çocuk ki yazın sıcağından bunaldığı an serinlemek için ıslanması gerekirken, kışın en soğuk ayında kışın ayazında su da boğulma tehlikesi geçirirken, soğuğun verdiği ağız titremesindeki 'Anne' seslenişinde insanlık öldü.

***

Sokakta, yağan yağmurdan sonraki çamurdan ufak toplar yapıp oynaması gerekirken çocuğun, canını kurtarmak için kaçıştığında üstü başı çamur olduğunda iyi niyetimiz kirlendi.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...