Kocaeli Parkı'nı Koruyalım

Kocaeli Parkı, bir müddet üstüne serpilen ölü toprağıyla atıl durumda kaldı.

Ne zamandır yine cıvıl cıvıl…

Küçük kızımın okeyde benimle kıyasıya rekabeti, şıkırdayan taşların arasında onun kahkahalarıyla ayyuka çıkıyor. Ailece oturmanın keyfini dondurmalarımızla çıkarıyoruz.

Elbette bu çok sevindirici. İnce gövdelerinin üstündeki birer avuç yapraklarıyla da olsa piknikçilere gölge veren ağaçları bana ümit veriyor.

Ailelerin minnacık örtüleriyle, kanaatkâr azıklarıyla çimenlere yayılarak dinlenmeleri benim de ruhumu dinlendiriyor.

Arada bir karşıdaki lunaparktan gelen halay veya misket seslerine, yolcularını alıp da gün batımına doğru süzülen teknenin şarkılarının cevap vermesi de ayrı bir şenlik.

Gün boyunca ısınmış bir kayanın üstünde oturup da artık yorulup da veda etmekte olan güneşi seyrederken Van Denizi'ne neden "deniz" dendiğini açıkça görürsünüz.

Bütün bu güzellikleri lekeleyen tek şey çevre kirliliği.

Ayaklarınızın dibinde mırıldanan küçük dalgaların okşadığı beyaz kumların üstünde ne yazı ki sayısız plastik şişe ve kâğıt bardak görmek insanı üzüyor.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...