Mavi Şehrin Kalemleri

BENİ, BANA SORDUM. BEN KİMİM ?

NACİ BAYBURT

Geçtim aynanın karşısına

Sordum aynada ki Naci'ye

Ne cesur,ne yürekliymiş

Üstelik benden şikayetciymiş

Önce ellerim,sonra ayaklarım

Dinmeyen göz yaşlarım

Senden şikayetçiyiz dediler

Yardıma ihtiyacı olanları o kadar sardınki

Kenetlendi ellerin,sızladı kollarım

Canım yandı diyemedim

Ayaklarım başladı şikayete

O kadar koşturmuşum ki

Ayaklarımın altı işişmiş su toplamış

Acısı dizlerime vurmuş

Canım yandı diyemedim.

Gözyaşlarım dile geldi

Aman da ne dertliymiş

Herkesin derdini sırtıma sarmışım

Duygu doluyum,herşeye ağlamışım

Helali hoş olsun

Hepsi bir kenara da

Gerçekten yazık oldu

Beş para etmezler için

Döktüğüm gözyaşlarıma

ELLERİM,AYAKLARIM,GÖZLERİM

HEPİNİZDEN ÖZÜR DİLERİM

DENİZ'E

MÜYESSER KURT

Sana geldim ben

Umutlar biriktirdim bir çeyiz gibi

Telli duvaklı mutluluklar

Doldurdum kalbimin her köşesine

Gökkuşağı bağladım saçlarıma.

Göğü yarıp yedi arşı dolaşan

Duaları avuç avuç saklayıp sana geldim ben

Çölleri yeşerttim

İklimleri bahar ettim

Her geçtiğim yola kardelenler diktim.

Yitirmedim heveslerimi hayallerimi

Her mırıldandığım şarkıyı sana söyledim

Şiirler yazdım düşler kurup

Avuç içlerini öpmeye geldim

Sana geldim ben

Bir yığın insanın için de

Bir senin gözlerini özledim

Rüzgarlar nefesini saçlarıma sürdü

Ben göğü sevdim yeli sevdim

Tebessümlerimi emanet ettim

Mutlu çocukların gözlerine

Sana geldim ben

Ben sana geldim.

Unuttum kine dair ne varsa

Öfkelerimi kırdım dağıttım sevdanın ülkesini kurdum fikrim de

BİR ömür sen beni bekledim

Şimdi

Sana geldim ben.

Affettim yaşadığım haksızlıkları

Sildim kaderim de yaşadığım kusurları

Yeniden bir hikaye yazmaya geldim

Bir beyaz sayfa da

Sana geldim ben

Ben geldim

ÖLENE HESAP SORMA.

HABİBE DİRİCAN

Kimseleri seni sevdiğim gibi,

Sevmedim..

Gitme yâr dedim gitme..

Sensizliğin denizin'de vurgun, vurma.

Taşar deli gönlūm Rūzgarın da savurma .

Sen Cansın bense cananan..

Beni cansız koyma..

"Gittin yâr..!

Sen sağır oldun . bense feryat eden būlbūl .

Şimdi ben geldim diyorsun

Hūznūn yūreğime çöktū

Hayalin geldi gözlerime dersin.

Ben geldim Ahu gözlūm diyorsun

"Ey yâr..

Ben şimdi nasıl tutayım,

Bıraktığın elleri..?

Nasıl derim"Nefesim ?

Nefisimin bitti yerde.

Acılarımı sardım sarmaladım

Kundaklayıp ninilerle uyutum.

Şimdi döndūm diyorsun ya yãr,

Söyle ben sana yeniden nasıl can derim..!

Canımı alıp gidene.!

Seni her zaman sol yanım da sakladım

Resimlerine bakıp, bakıp öpūp kokladım.

Bana açtığın yaraya bile ihanet etmedim

Eyyūp sabrını bana layık gördūn..

Ben"O" sabrı La tahzen diye çektim.

Senin zehirledigin Aşkı..

Ben şifa diye içtim..

Şimdi geldin yär...

Söyle hangi canım kaldı almadığın?

ŞİİR SENDİN, ŞAİR BEN…

ÖMER FARUK ARLI

Tüm mevsimler değişti, kışlar yaza ilişti

Buzullarda gezenler, kor sevdaya bulaştı

Dün kaybolup gidenler, bugün düze ulaştı

Çekip gitmeden evvel, şehir sendin şiar ben…

Suya yenildi zaman, bilmez kimdi ağlayan?

Mendil gördü dereler, oldu birer çağlayan

Merak edip de sormaz “Ateş midir dağlayan?”

Herkes seni dinlerdi: şiir sendin şair ben…

Denizlerden mor mavi, dağdan yeşil getirdim

Önce yolumu, sonra da aklımı yitirdim

Bir kez olsun saymadım, kaç kitabı bitirdim?

Düşmem umutsuzluğa; şuur sendin fikir ben…

Ömrüme ömür verdi, önüme nimet serdi

Çaresiz kaldığım bin derdime merhem sürdü

Hem öksüz hem yetimdim, yetmedi bir de sardı

Zikir dergâhındaki şükür sendin zakir ben…

AH.... ŞU GÖZLERİN VAR YA,

EHMED KARDOK

deryasında boğulduğum!

belasından kurtulamıyorum kaç zamandır

devrik bir cümle gibi düşüyor sözlerime

gecelerime seni katıyor

bir avare gibi kıyılarında geziniyorum

biliyor musun?

hala son baktığın yerdeyim

ufkuna dalmışım zamanın kıpırtısız

ruhuma düşen bir cemre sanki gözlerin

gecemin firari uykusu

üşüyorum

kirpiklerinde uyut beni

sabahlarıma gözlerin doğsun

razıyım

varsın maviliklerinde kaybolayım

birazda güneş kıskansın!

kolay mı, gece de ay

gündüz de güneş olan gözlerine şiir yazmak

kifayetsiz kalıyor tüm kelimeler

cümleler çaresiz

gözlerin

yitik ülkem gibi

bilinmeyen dilim gibi

yasaklı şarkımda son nakaratım..

gözlerin

virane olmuş bu kentimde,

azrail'im olsun

bırak

bırak da gözlerinde öleyim...

SEVDİM BEN

ÂDEM EFİLOĞLU

Nasıl ve niye diye, sorma sakın olur mu?

Yollarda bıraktığın, izlerini sevdim ben.

Aşka meftun yüreğim, ruh eşini bulur mu?

İncitmeden ettiğin, nazlarını sevdim ben.

.

Söylesene sevdiğim, aşk yok iken neylerdin,

Bilmem ki yalnızlıkla, nasıl gönül eylerdin,

İçli içli ağlayıp, acı acı söylerdin,

Yüreğime saplanan, sazlarını sevdim ben.

.

Tutkunluğum sarhoştu, ruhuna aşkı sardı,

Bağlamam bile gider, kendisini asardı,

Sesini dinliyorken, sözcüklerim susardı,

Kulağıma şakıyan, sözlerini sevdim ben.

.

Kederin sancısıyla, bağrımı dağlattığın,

Gecelerce durmadan, acıyla ağlattığın,

Gün geldi kanadıkça, sel olup çağlattığın,

Yaralara sardığım, bezlerini sevdim ben.

.

Ömrümce çile çeksem, asla getirmem dile,

Sevdana kefen giydim, sonunu bile bile,

Nicedir gizlediğim, sır içinde sır ile

Kimsenin bilmediği, tezlerini sevdim ben.

.

Yiterek kaybolsam da, hep yanımda kalarak,

Ruhumun ortasına, şimşek gibi dalarak,

Baktığında kül edip, beni benden alarak,

Kalbimi delip geçen, gözlerini sevdim ben.

.

Ne olur biraz yansıt, şu eşsiz nurlarını,

Koş koşuştur ruhumda, eksiltme turlarını,

Rayihan yakıp geçti, aklımın surlarını,

Her gün oyun kurduğun, kozlarını sevdim ben.

.

Üzülmez mi bir âşık, sormazsan muradını,

Âdem ki yemin etti, hep anacak adını,

Yüreğim kuş misali, çırpıyor kanadını,

Her halinde sevimli, hazlarını sevdim ben.