Mavi Şehrin Kalemleri

PAYLAŞ

04.09.2024 12:16
Güncelleme: 04.09.2024 12:16

Vansesi Gazetesi

TAKİP ET

EYLÜL

ÜMRAN ÖZTÜRK

Eylül, sonbaharın kapısında, yazın solgun bir hatırası gibi durur. Her akşam, gökyüzü maviye veda ederken, ufukta renklerin dansı, geçmişin sıcak günlerine hüzünlü bir selam gönderir.

Bu ay, bir veda ve bir özlem arasında ince bir köprüdür; zamanın yavaşladığı, duyguların derinleştiği, ruhun yankılandığı bir dönemdir.

Her sabah, Eylül'ün serin rüzgarı, yaprakları dans ettirirken, geçmişin izlerini yavaşça yüzeye çıkarır.

Bu yapraklar, zamanın yorgun yüzüdür; her biri, bir anı, bir umut, bir eksiklik taşır.

Rüzgar, onların arasından geçerken, geçmişin sessiz ağıtını fısıldar; yitip giden yazların ve kaybedilen aşklarının yankılarını getirir.

Bir Eylül akşamında, güneşin son kızıllığı gökyüzünde yayıldığında, kalbimizde bir boşluk belirir.

Her anı, birer hüzün, birer özlemle doludur; adeta geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıdır.

Yıldızlar, hafif bir melankoli içinde parladığında, eski hatıraların ve özlemlerin derinliklerine çekiliriz.

Eylül, içten bir veda sunarken, aslında gitmeyi değil, kalmayı diler; geçmişin sıcak hatıralarının koruyucusu olarak kalır.

Eylül'ün serin akşamları, bir çay fincanının buharında geçmişin izlerini ararız.

Her yudum, geçmişin sıcaklığını ve kaybedilmiş anların izini getirir.

Eylül, zamanın yavaşladığı, hüzünle karışmış bir melodi gibi, ruhumuzun derinliklerine işleyen bir sestir.

Eylül, bir kapının ardında gizlenmiş bir umut gibidir; zamanın bu geçiş anında, geçmişin özlemi ve geleceğin beklentisi arasında bir denge kurar.

İçten bir veda ederken, aslında kalma arzusunu fısıldar.

Bu ay, hayatın geçici güzelliklerini ve içsel derinliklerini hatırlatır; her yaprak düşüşü, her serin rüzgar, birer hatıra ve birer dilektir.

Eylül, hüzünle örülmüş bir masaldır; geçmişin ve geleceğin arasında, bir özlem köprüsü kurar.

Kalpte derin izler bırakarak, hayatın değerini ve her anın kıymetini hatırlatır.

Yavaşça kapanan bir kapının ardından, Eylül'ün içten bir veda ettiği anı yaşarken, zamanın ve duyguların ne kadar kıymetli olduğunu keşfederiz.

Ekim kapıda beklerken, Eylül'ün içten bir vedası vardır; Gitmeyi değil, kalmayı diler aslında.

HÜZÜN GAZELİ

BEKİR OĞUZBAŞARAN

-Sevgili Kibar Ayaydın'a-

Hüzün, çağlayan

gibi, rûhumdan akmaktadır

Dünyâ, üzüntü evi, gariplik

yakmaktadır.

Mağma tabakası var, içimin

derininde

Zaman zaman fışkırıp

gözümden çıkmaktadır

Bu bir içsel

mâcerâ, yaşamayan ne bilsin

Elâlem aval aval, seyrine

bakmaktadır.

Hüzün sağnağı eylül, solup

dökülmekte gül

Yasa boğulur bülbül, elvedâ

kokmaktadır

Yeşillik sarılaşır, bütün doğa

ağlaşır

Mâtemleri paylaşır, karalar

takmaktadır

Hüznün de tonları

var, gamdan eleme kadar

İnsin içini oyar, çiviler

çakmaktadır

Oğuz, hazanda doğdu, ağlak

babanın oğlu

içi. acıyla dolu, bendini

yıkmaktadır...

EYLÜL

NİMET ÖNER

Ey gözleri buğulu sarı saçlı kadın, şimdi göçmen kuşlar uçuşacak saçlarında..

Bağ bozumu başlayacak dallarında..

Harman yerin toz duman olacak..

Güneşin bir şal alacak omuzlarına..

Ağaçlar mateme bürünecek.. Yapraklar çıtırdayacak..

Telaşlar başlayacak evlerde yollarda..

Gelenler gidecek, gidenler dönecek..

Ayrılıklar kavuşmalar kol gezecek şafaklarında..

Ey hüznü koynunda büyüten periler dergahı,

Ey devrimci slogan,

hoş geldin diyorum sana! hoş geldin, tüm şiirler adına...

EYLÜL...

AYNUR ACAR

hırçın bir çocuk gibisin

tadına varana dek

eseceksin değil mi

ne sarısın ne yeşil

akşamların üşütüyor artık

sarılıp şalıma gamın işlemesin istiyorum yüreğime

dökülen kuru yaprakların

değmesin sineme

sen hüzün bırakırken

yağmur damlalarıyla

ben bahar tomurcukları yeşerteceğim

bereketin aş olacak

değirmen misali

öğütecek sadeleştirecek beni

güneşin çekilince penceremden

rüzgargülü gösterecek

tüm cakasını

hakkını vereceğim bilesin

şiirlerine dost keder dolu

özleme eş minnet dolu

hoyratça

öncesine inat

şimdiye hayran

yaşayacağım doyasıya

bir daha göremem diye seni

bir daha ...

EYLÜL

REYHAN YILMAZ

Kuruduysa diye gülüm yaprağım