Mavi Şehrin Kalemleri

PAYLAŞ

12.02.2025 14:11
Güncelleme: 12.02.2025 14:11

Vansesi Gazetesi

TAKİP ET

KADİM ŞEHİR KAYSERİ

ALİ ÖZKANLI

İpek yolu üstünde Anadolu incisi

Erciyes, Ali Dağı izci şehir Kayseri

Hunat Hatun, Gevher'le gönüller birincisi

Koca Mimar Sinan'la öncü şehir Kayseri

Kuşlara cennet olan Sultan Sazlığımız var

Tarihî kalesiyle kadim şehir Kayseri

Kültepe Kaniş Karum geçmişimden yadigr

Mantının diyarıdır güzel şehir Kayseri

Sucuğu, pastırması Develi cıvıklısı

Bağlarıyla ünlenen yeşil şehir Kayseri

Şelalesi, halısı, çalışması, zeksı

Hayırseverler yurdu güzel şehir Kayseri

Seyyid Burhaneddin'in Şeyh Hamidi Veli'nin

İzlerinde yürüyen kutlu şehir Kayseri

Dvûdi Kayseri'nin, İncili, Seyrani'nin

Sözlerini anlayan mutlu şehir Kayseri.

YR GÖZLERİN

İSMET BOZKURT (DİLSİZ KALEM)

Kanat çırpıp uçmuyor gökte turna kuşların

Kalkar mı ki çağırsam gözde hill kaşların

Nevbahara dönüşsün hazn ile kışların

Karşımda nazlı nazlı durmaz mı yr gözlerin.

Sözlerin yanık kokar gözün beni yakarken

Kopardı fırtınalar bentlerimi yıkarken

Bir bir söner ümitler can bedenden çıkarken

Perişan hallerimi sormaz mı yr gözlerin.

Duygularım bî-çare hislerim dara boğar

Denize kandil düşer, Miray dağlardan doğar

Sarılırken hayale saçıma ayaz yağar

Yüreğim buz tutarken sarmaz mı yr gözlerin.

Şerh şerh çözülür sır düğümlü heceler

Aydınlanır gün gibi kara zindan geceler

Türküye döner hasret kırılır kelepçeler

Mızrap olup sazıma vurmaz mı yr gözlerin.

Gönül dert deryasında bdesini içerken

Sonsuza pusatlanır bu can serden geçerken

Sevdanın mizanında aşk burcunu seçerken

Vuslata hd-ü peymn vermez mi yr gözlerin.

HURDACIYIM

DİLEK AVCIOĞLU

Ben bir kelime hurdacısıyım,

Gittiğim her şehirde, her köşe başında,

Kırık dökük kelimeler toplarım.

Bazıları terkedilmiş, bazıları unutulmuş,

Bazen yıllar önce söylenmiş bir özür,

Bazen bir veda, bazen bir ayrılık…

Bunları alırım, sormadan,

Çünkü her kelime bir hikaye taşır içinde.

Heybemde, elvedalarla, vedalar arasında,

Bir zamanlar sevdiğim satırlarda,

Şimdi unutulmuş cümlelerle doldurdum...

Gözlerimde yılların izleri var,

Her şehirde, her adımda bir iz bırakmış gibi gezgin,

Bir kelime, bir yudum hatıra,

Bir başka şehre gitmek için hazırdır ruhum...

Bazen adı anıldığında kalbim kırılsa da,

Bazen de gitmek ve gelmek ne anlama geldiğini bilmeden,

Ama her kelime, her düş kırıklığı,

Bir yolculuk gibi şekillenir içimde...

Ve ben, biriktiririm her birini,

İçimde kırık dökük ama zengin bir dünya kurarım.

Her şehirde, her adımda,

Bir kelime kaybolur, bir başkası yerini bulur...

Ve ben…

Bir kelime hurdacısıyım…

Her birini toparlayıp, tek tek elden geçiririm,

Ama onları yeniden diriltirim.

Bir simge, bir iz ararım,

Hangi hikayede saklı kalmışsa anılar...

Düşlerin sınırlarında gözümü açtığım,

Toprağın altında gizlenmiş,

Bir yığın içinde bir iksir aradım,

Ve ben, biriken harflerin hurdacısıyım…

Böyle bir yolculukta,

Her kelime, her an bir sır bırakır,

Hakikatler hikayelerin ardında saklıdır,

Ben de o hikayelerin peşindeyim...

BU DA BİR SEVDA

İZZET IRMAK

kıyısız düşünceler üretir

boş kaldıkça kelimeler

suya düşen gölgeler

bakışır ömür dalında

düşen yapraklar art arda

bu da bir sevda

insan en çok mutluyken söyler

dilinin tersine düşme

hele gözünden düşme

önündeki taşa bak düşme

ikinci el bir sevinç mezattan düşme

bu da bir sevda

sadece kendine anlamsızdır

herkese bir anlam yükler

düşmez sırtındaki yükler

hele ki büyükler

gönül bu bekler

bu da bir sevda

gecenin en aydınlık saati

akrep kovalar mı yelkovanı

boşa akıtma zamanı

haydi doldur kovanı

umut tükenmez insanda

bu da bir sevda

BİZİ

İBRAHİM SAĞIR

Manayı akıldan söküp aldılar,

Maddeye kul köle ettiler bizi.

İrticayı üstümüze saldılar,

Hainlerle eşit tuttular bizi.

İmanımı parsel parsel ettiler,

Her parsele üç beş sanem diktiler,

Geçmişime kara kalem çektiler,

Çorak sahralara ittiler bizi.

Ceddime küfreden itler türedi,

Tarihi kemiren bitler türedi,

Dinime saldıran ciltler türedi,

Gvur parasına sattılar bizi.

Vatan sevgisini abes gördüler,

Mazi defterimi rafa sürdüler,

Kültürüme düzme kılıf ördüler,

Yozluk vadisine attılar bizi.

Zaman ötesine davettir dinim,

Hor bakana karşı bilenir kinim,

Bu çapsızlıkları almıyor zihnim,

Batı çamuruna kattılar bizi.

MÜEBBET YALNIZLIĞIM

BEKİR YILDIRIM

Oy benim

Müebbet yalnızlığım

Bilmemki seni nasıl yazsam

Seni nasıl anlatsam

Yapışmışsın benliğime

Fırat'ın suyunda yıkansam

Diclenin suyunda kutsansam

Yinede senden arınamam

Of of

Kalabalığa katılsam daralıyorum

Dağlara çıksam yalnızlığımda üşüyorum

Aynadaki kendime dahi susuyorum

Bu nasıl bir ceza yarabbim

Artık kalmadı mecalim

Gayri tükendi takatim

Oy benim müebbet yalnızlığım

Yinede senden arınamıyorum

Herkes gülüp geçiyor bu halime

Kimi deli diyor kimi divane

İki yüzlü insanlara sırtımı döndüm sadece

Sustum razı gelmedim kaderime

Bazen düşünüyorumda

Bu cezayı benmi kestim kendime

Oy benim müebbet yalnızlığım

Bir tek sen dert ortağı oldun derdime

YARIM CÜMLELER

SELMA ÇANAKÇIOĞLU

Yıkayarak asmak vardı suları,

Aydınlığa ulaşana dek,

Mübalağasız ve insanca…

Cümleler yarım kalmamalıydı,

Gerçekleri haykırırken,

Heceler düşmemeliydi gölgelerin arasına.

Akıl etmeliydi insan,

'Korkma!' derken bile,

Kırılmalıydı zihinlerdeki kelepçeler.

Haktan söz eden münafıklar,

Haktan bu kadar uzak olmamalıydı?

Bir hiçliğin ortasında,

Pervasızca dolaşan gölgeler,

Kamufle olmuş yalanların ardından,

Işığı arıyorlar,

Güneşi balçıkla kapatarak.

Söz, yankılanmalıydı boşluklarda,

Suskun dudaklar yerine,

Gerçeği haykıran bir rüzgar olmalıydı.

Gözler perdelenmişse,

Görmeyi öğrenmeliydi insan,

Çamurun içindeki cevheri,

Küller altındaki koru.

Yarım kalmış cümlelerden,

Tam bir aydınlık doğmalıydı.

Gölgelere inat,

Hakikati bulmalıydı zihinler.

Hangi zincir ki,

Kalemi durdurabilir?

Hangi karanlık ki,

Işığı saklayabilir?

Toz bulutları içinde savrulan bir hayal,

Bir siluet,

Ve hl akıl etmeliydi insan;

Düşmeyecekse heceler,

Yarım kalmamalıydı cümleler.

14 Aralık 2024

DARA ANTİK KENTİ

CEMİL UYGUN

Beş yüzlü yılların yerleşim yeri