Salgın günlerinde 23 Nisan

Çin'de ortaya çıkan Kovid-19 virüsü beklenmedik bir hızla pandemiye dönüştü her tarafa yayıldı; her ülkeden canlar koparmaya başladı.

Hızlı yayılışı ve ölümcül etkisi işin içinde doğal felaketten başka bir melanet olduğuna işaret ediyordu ama kimse dönüp o melaneti sorgulayacak halde değildi.

Bütün dünyayı korkutmuş, telaşlandırmıştı. Belli bir aşısı, ilacı yoktu. Başta devlet yöneticileri olmak üzere herkes öncelikle virüsün yayılımını engellemek için önlemler alma derdine düşmüştü.

Temasla ve tükürük damlacıklarıyla yayılan, bulunduğu, tutunduğu yerlerde belli bir süre canlı kalan bugüne kadar benzerleri görülmüşse de eşi görülmemiş bir virüsle karşı karşıyaydık.

Ülkemizde acilen konuyla ilgili bir bilim kurulu oluşturuldu ve o kurulun tavsiyesine uygun önlemler açıklandı. Evlerde kalmamızın, dışarı çıkıp insanlarla temas haline geçmememizin yaşamsal önem taşıdığı ilan edildi.

İzole olmamız, birbirimizden uzaklaşmamız ve virüse fırsat vermememiz gerekiyordu.

Okullarda eğitime ara verildi. Spor karşılaşmaları durduruldu. Kalabalık toplantılar iptal edildi. Camilerdeki cemaat namazları bile salgın atlatılıncaya kadar ertelendi.

İçerilere çekildik.

İçerilerde herkes kendince bir meşgale buldu. Anneler her bayram öncesi yaptıkları gibi temizliğe başladı, öğrencilerin büyük bölümü televizyon karşısına geçip derslerini izlemeye başladı, kimi gençler bilgisayar ve telefon ekranlarına daha çok yanaştı.

Biz kitapseverler de okumaya daha fazla zaman ayırmaya başladık.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ