SELAHATTİN (SELEDDİN)...

Bu dünyada herkes bir şey olmaya çalışırken sen “HİÇ” ol.

Menzilin yokluk olsun.

İnsanın çömlekten farkı olmamalı.

Nasıl çömleği tutan dışındaki biçim değil, içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil, hiçlik bilincidir.

Yaradanı hangi kelimelerle tanımladığımız, kendimizi nasıl gördüğümüze ayna tutar.

Şayet Tanrı dendi mi öncelikle korkulacak, utanılacak bir varlık geliyorsa aklına, demek ki sende korku ve utanç içindesin çoğunlukla.

Yok eğer Tanrı dendi mi evvele aşk, merhamet ve şefkat anlıyorsan, sende de bu vasıflardan bolca mevcut demektir.

Aklın kimyası ile aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını. "Aman sakın kendini" diye tembihler.

Halbuki aşk öyle mi? Onun tek dediği: "bırak kendini, koy gitsin!"

Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur.

Ne varsa harap bir kalpte var!

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ