Sular Yükselirken

Dikkat çekici bir yapıya sahipti; uzun boylu, esmer tenli, iri gözlü, uzun sakallı ve atletik vücutluydu. Sesi oldukça gürdü vesesini büyük kalabalıklara bile rahatlıkla duyurabiliyordu. Ancak bu sesi, ısrarla duymak istemiyor, parmakları ile kulaklarını tıkıyorlardı.

Çok ama çok yaşlanmıştı. Beş yüz müydü, yedi yüz mü yoksa daha mı fazlaydı, o da bilmiyordu. Bildiği bir şey varsa o da çok yorulduğu idi. Ancak onu yoran vazifesi ya da ilerleyen yaşı değildi. Onu insanların ilgisizliği yormuştu. Onca yıldır aralarındaydı ancak kendisine inananlar bir elin parmaklarını geçmemişti.

Bu böyleydi fakat yine de her sabah bin bir umutla asasına dayanıp pazarlara gidiyor, yoldan geçenlerle konuşuyordu. Yine bir sabah evinden çıkmış ve küçük bir tümseğe çıkarak toplananlara seslenmişti.

"Ey insanlar, benim de sizin de ilahınız birdir, o da Allah'tır. Sizler için endişe ediyorum. Allah'tan başkasına taparsanız korkarım ki başınıza acıklı bir azap gelecek." Kalabalık gülerek cevap vermişti.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ