Unutma.. Unutturma..

Iyice tadı tuzu kaçtı memleketin.. Her gün bir kayıp.. Her gün bir boşluk.. Her gün bir hiçlik.. Ve akla hayale sığmayan bir unutkanlık.. Her gün bir itişme kakışma, gürültü, uğultu, feryat, figan, tank sesi, jet sesi, bomba sesi, ambulans sesi, itfaiye sesi, yangın, talan, kur hesabı, döviz paritesi, faiz indi mi çıktı mı, güvenlik uzmanları, komplocular ve teorileri, dik durup eğilmeyenler, bir türlü belini düzeltemeyenler, dövülen tekmelenen kadınlar,yanarak can veren çocuklar, öldürülen doktorlar..

Ve bu gencecik şehitler.. Ve yoksul aileleri.. Zar zor geçindirdikleri evleri.. Dul kalan eşleri.. Şehit maaşıyla büyüyecek olan çocukları.. Hele bir çıksın da kırkları.. Bakalım onları ne kadar hatırlayacak devlet babaları..

Allah bu gencecik polislerimizin ailelerine sabırlar versin.. Allah gani gani rahmet eylesin.. Bu yazım Beşiktaş yönetimine ulaşır mı bilmiyorum ama kendilerinden bir ricam var: şehitlerimizin isimlerini stadın duvarlarına yazdırsınlar.. Çünkü tek ve gerçek madalya, unutulmamaktır.. Canları yitip gitse de en azından isimleri orada yaşatılmalıdır..

Başımız sağ olsun..

Derler ki: ilahi adalet

Bu ülkede herşey yasaktır,

Lakin ölmek serbest!

Arkandan açılır eller:

Yaralıysan şifa,

Ölmüşsen rahmet..

Ola ki muhalifsen,

Bir Fatiha'yı bile çok görürler

Derler ki: ilahi adalet.