Üst Kat'dakiler...!

Konu başlığına girmeden önce birşeyleri hatırlayalım. Müstakil Evler de yaşamanın özgürlüğünü bir dönem yaşayanlardanım, ki sanırım daha betonarme binaların bu kadar çok rant getirmediği bir zaman diliminde bir çoğumuz bu özgürlüğü yaşamışızdır. Ben doyasıya yaşadım Van da.

Yaşayan bilir deriz ya, ne kadar doğru. Yaşamış olanlara anlatmamın da bir esprisi yok şimdilik.

Üst Kattadiker dedim ya, ah üst kat'dakiler ah. 21. YY da, daha Apartman kültürünü bilmeyenler ile komşu..! Olmak çok zor.

Hele ki işten yorgun dönen alt komşu evinde kafa dinlemek, dinlenmek ister. Ama ne mümkün üst kat da tıkırtılar, yüksek sesle konuşma ya duvara çivi çakma, topuklarını vura vura yürümek ya da Elekrtik süprgesini çalıştırmak. Örnekleri çoğaltabiliriz.

Toplum adabı denen birşey var. Belli bir satten sonra insanlar evlerine çekilirken sesizlik ister kafa dinlemek ister, bir yarım saat uyumak ister.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ