Van Gölü İncileri

PAYLAŞ

15.03.2024 22:44
Güncelleme: 15.03.2024 22:44

Vansesi Gazetesi

TAKİP ET

VAR GİT YOLUNA

NURAY DOĞAN

Kırıp döktükten sonra

gelip gönlümü alma

güneşimi çaldıktan sonra

bana baharı sunma

Boğazıma dizeceksen eğer,

aşı önüme koyma

başa kaktıktan sonra

o iyiliği sakın yapma

Hakkını veremeyeceksen

sevdama el uzatma

dikenine katlanamayacaksan

gülüme dokunma, soldurma

Eğer kirpiğin oksa

hedefi gönlüme koyma

var git yoluna

benim ahımı alma.

ANNEYİM BEN

AYNUR GÖKALP

Hiçbir şeyden korkmayan ben, onlara bir şey olur diye kol kanat geren Anneyim... Onlarsız bir lokma yiyemeyen, yediği lokması boğazına dizilen, geceleri başında nöbet tutan, her uyandığında üstünü örtmeye kalkan, öpüp koklayan anneyim ben. Onlara zarar gelmesin bana gelsin diyen, canımdan can verebilen, anneyim...

Küçükken sütünü veren dokuz ay taşıyan onlar ağlarken bende ağlayan. Anneyim ben... Hiçbir fedakarlıktan kaçınmayan, korkusuzca bir orduya kafa tutacak kadar güçlü bir anneyim. Onlar doymadan ya da kalanlarını yiyen anneyim ben. Tek bir damla göz yaşları için dünyayı yakacak kadar bir anneyim ben.

En ufak bir şeyde aslan kesilip yavrularına kol kanat geren, küçükken nefesini dinleyen bir anneyim. Onların dünyaya gelmesiyle, yüzü gülen bir anneyim ben. Doğduğu günden büyüyene kadar hatta evden gidişi, evlenince bile eli üstünde olan bir anneyim ben... Sevginin en kutsalını veren, her şeyi severek yapan, asla of demeyen, bir anneyim ben.

Hasta olduklarında içi sızlayan, dualarımda olan, yedi yirmi dört düşüncemde bulunan bir anneyim ben. Bir saçının teline zarar gelmemesi için, onlara zarar veren olursa dünyayı zehreden anneyim ben... Hayatı boyunca dertlerine ortak olan, acılarını hafifleten, anneyim ben. Kendi ayakları üstünde durmalarını sağlayan, iyiyi, kötüyü, saygı örf ve adeti, öğreten anneyim. Okul hayatlarında arkadaş ilişkilerinde bölüşmeyi öğreten anneyim ben.

İyi bir öğretmenim ben. Hal ve gidişi hayat bilgisi haksızlığa karşı korunmalarını saygıyı elden bırakmamalarını öğreten anneyim. Gelgelim en ufak bir sözle çok da alınan, üzülen bir anneyim. Velhasıl, sizlere doyamayacak kadar seven bir anneyim ben.

Her bir duanın, bin hayrına inanan size de maneviyatı öğreten bir anneyim. Yolunuz açık bahtınız güzel olsun canlarım benim...

EDEBİYAT TARİHİ'NE KÜÇÜK BİR KATKI:

VAN'DA DERGİLER VE EDEBİYAT

BEKİR OĞUZBAŞARAN

Bir zamanlar Van'da Karakaya'nın

HAZAN edebiyat dergisi vardı,

Vefā Taşdelen, unutulmaz,

SEYİR akademik dergisini çıkardı

BEYAZ GEMİ de güzel bir dergiydi

Van Denizi, māvi mürekkep sanki

Emrah, Poyraz, Ümit, Önay, Ömer,

Adnan, Gökmen, Celâl, Çağlar, Yaşar'dı

Müştehir, Özdaş, Işık, Çelik, Nurullah,

Melih, Fuat... şâir ve yazardı...

Hüseyin, Süphandağı, Sait, Deniz, Selma

Mehtap, yazmakta berkarardı...

Van'da, yenilerden; Demirtaş,

Şahin ve nicesi, edebiyata yârdı...

Erciş'te; HAYAL BİLGİSİ, Yılmaz Şit,

Barış Kul ve Şepik, en büyük kârdı...

FASL-I BAHAR

NAZAN YERLİ

Bu kaçıncı cemreydi, düştüğü kaçıncı yeryüzüydü. Kaç kez havayı soludu ciğerlerine, her defasında soluduğu nefesin, yağmur dolu bulutların gözyaşlarından mı aldı gelişini, buzları eriten güneşin tadını mı aldı, adı bahar diye vaveylalarla mı çiçek açtıracaktı?

Aylarca uyuyan goncaların, yaprakların uyanma vakti mi geldi. Her sabahın telinde umutlar yeşeriyorken, sözlerde yazmak için birçok sebep varken. Bu ilkbaharın gözleriyle konuşup yaşamak için birçok güzellik varken neden bu karanlıklar ülkesi. Kış uykusunda hâlâ gözleri mağrur olma gayesinde mi tabii saatlerin anlamları bozuldu, kendi etrafında dönüp kahkahalar atarak, dünyanın doludizgin kapılarını açan gülüşlerin nesi eksikti. Bütün renklerin üzerine yazılan fasl- baharın yolları üzerine ulaşan günün akşamında, açıldı ardından bütün baharistanın kapıları, işte tam olarak burada oldu bütün bu saydıklarımın tarihi, kocaman ömrün kıyısında gün ışıklarıyla rüzgâra verildi, hayalin gerçek ile olan arası.

Dönüyor âlemin etrafında güneşin gözleri, ısıtmazsa bile bir bakışıyla eritmek için, dağın yamaçlarında bekleyen karın konuşmasıyla başlayacak dört mevsimin büyük buluşması. Öncesi ve sonrası dönen devrin başrol kahramanı gibi. Geçen zamanın üç yüz altmış beş günü ama sanki çağın sonsuzluğuna batırılmış ve boyanmış bir tablonun, çözümlerinden karakalem çalışması yapan ressamın büyük hünerlerini saklamış bir yaldız özelinde...

Her ne kadar görünmezse de elbet bir gün her yeri saracak yemyeşil bir örtü, üzerinde bu kadar sardığımız bu kara örtünün altında kalan, rengarenk hayat bahşeden bir görüntü...

Evet başlangıcı işte baharın sevgisi uyanır gönülde...

GÖNÜL YARASI

CİVAN KAPLAN

Sorma tabip sorma neyin var diye