Vesikalı Vatan 5

Sonbahar geride kalmış, kış kendisini iyiden iyiye htirmişti. Temel gıdalarla birlikte kömür bulmakta da zorluk çekilmekte idi. İmkânı olanlar günde bir kez sobalarını yakıyor, sonrasında ise bulabilirlerse odun yakıyor veya sırtlarına aldıkları battaniyelerle idare etmeye çalışıyorlardı. Sıkıntı sadece fakir haneleri değil, Nizami Paşa gibi büyük konaklara sahip, hali vakti yerinde olanları da etkilemişti.

Payitahta işgalci güçlerin iyice yerleşmesi ve bu işgalcilerin azınlıklara mensup ne kadar azılı mahkûm varsa hepsini salıvermesi, Kerem'i tam anlamıyla zıvanadan çıkarmıştı. Gece el etek çekildiğinde sivil bir şekilde dışarı çıkıyor, kafa dengi birkaç arkadaşı ile birlikte işgal kuvvetlerinin berduşlar gibi sokaklarda dolaşan ve 'Ayşeler isteriz! Fatmalar İsteriz!' diyerek kapılara dayanan sarhoş askerlerinden denk getirdiğini öldüresiye dövüyor, âlem yaptıkları evleri kundaklıyor, cehennemden beter yüreğini iyice soğuttuktan sonra sabaha doğru bir gölge gibi konağa süzülüp, hiçbir şey olmamış gibi yatağına giriyordu.

Onun bu yaptıklarını evdekilerden hiç kimse bilmiyordu hatta her şeye hâkim olduğunu zanneden Ferhunde Hanım bile bilmiyordu. Feride ise kaç zamandır bir kez bile ona görünmemiş, ortaçağ rahibelerinin manastırlara sığınması gibi odasına kapanıp kalmıştı.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ