Balatacı Mecit Usta

Bu yazımızda Van’ın tanınmış simalarından olan Merhum Abdulmecit Durmaz (Balatacı Mecit Usta) ağabeyimizin kısa hayat hikâyesini Antalya’dan büyük oğlu Mustafa Durmaz’ın kaleminden sizlere sunmak istiyorum. Buyurun;

BABAM ABDULMECİT DURMAZ

Babam 1939 yılında Van’da Suvaroğlu Mahallesi’nde dünyaya gelmiş. Daha sonra dedem oradan ayrılarak Şerefiye Mahallesi (Eski Vali Konağı arkası) Menekşe Çıkmaz Sokağa yerleşiyor. Dedemin 4 erkek 3 kız çocuğunun 4. Evladıdır.

Babam, küçük yaştan itibaren çalışmaya başlamış ve o zaman araç tamir ustası olan Cevdet Usta’nın yanında çırak olarak işe başlamış. Babam kendini işe fazla kaptırınca halinin nasıl olduğuna bakmadığı için eli yüzü aşırı derecede kirlenince, ustası babama kirli Mecit olarak hitap etmeye başlamış. Gençlik yıllarında kirli Mecit demeyene kadar kimse babamı tanımazmış. Dedem 1954 yılında vefat edince şartlar daha da zorlaşmaya başlamış. Evin büyüğü olmasa da evi geçindirmek artık erkek çocuklarına kalmış.

Askerlik vakti gelince acemi birliğini Isparta’da yapıyor. Isparta’da askerliğini yapınca Said Nursi hazretlerinin orada olduğunu öğrenince ziyaretlerine gidip hayır duasını alıyor. Usta birliğini ise İstanbul da yapıyor. Askerden geldikten sonra şoförlük yaparak geçimini sağlıyor. 1963 yılında Mecnun kızı Hediye ile izdivaç yaparak ailesini kuruyor. Evlendikten hemen sonra köy hizmetleri İl Müdürlüğünde şoför olarak göreve başlıyor. Boş zamanlarında da o zamanın zenginlerinden olan Turan Haydaroğlu’nun yanında çalışıyor.

Gençliğinin verdiği deli dolulukla kullandığı jeepi alarak Gevaş taraflarında bir köyden Van’a getirmek üzere kaçak silah alıp getirmeye çalışırken jandarmanın yolu kesmesi sonucu yakalanarak 18 ay hapis cezasıyla cezalandırılıyor. Cezasını çektikten sonra tekrar Köy Hizmetleri Bölge Müdürlüğü’nde şoför olarak göreve başlıyor.

Bu arada taksi firması Şehir Taksi’yi kuruyor. Tek yürütemeyeceğini fark edince Vahap Altınkaya ile ortak olarak çalıştırıyor. 1982 yılında emekli olunca Şehir Taksiyi ortağına devir ederek eski oto sanayide ÖZ OTO BALATA firmasını kurarak ticarete atılıyor.  Daha sonra eski oto sanayi şu anki oto sanayiye taşınıyor. Bu arada 1989 yılında şoför olarak hacca gitmek nasip olmuştu. Tam tamına 62 gün kutsal topraklarda kalmıştır. Irak üzerinden otobüs ile en son babam ve arkadaşlarına hac farizası yapmak nasip olmuştu. İşlerin yolunda gitmemesi üzerine babam 2000 yılında dükkânı devrederek ticaret hayatını bitiriyor. Babam 2 dönem oto sanayi başkan yardımcısı olarak görev yapmıştır.

Boş durmayı sevmediği için bir komşunun vasıtası ile tanıştığı bir İranlı ile terlik, bal ve fayans ithal ederek rızkını kazanmanın mücadelesini veriyor. Bu arada Anadolu Gençlik Derneğinde görev almıştır. Fakir fukarayı kollar gözetirdi. 2002 yılı sonlarında dernekten ayrılarak hayır işlerini bireysel yürütmeye devam etti.

Amcam anlatıyor; vefat etmeden önceki cumartesi günü hastaneye bir arkadaşlarına geçmiş olsuna gidiyorlar.

Hastaneden çıktıktan sonra;

”- Bayram, Allah ölümün hayırlısını versin, elden ayaktan düşürüp kimseye muhtaç etmesin!” diyor. Ve babam o hafta 29 Nisan 2003 tarihinde gece saat 23.45 de hakkın rahmetine kavuştu.

Babam misafir ağırlamayı, bağ bahçe işleriyle uğraşmayı, evin eksiğini kendisi tamir etmeyi, hayır işlerinde bulunmayı ve ara sıra yemek yapmayı severdi.

Kendi anlatırdı; şoförlük yaptığı zamanın birinde köyde bir kadın gelip babama bir şeyler anlatıyor, babamda Kürtçe bilmediği için ne dediğini anlamıyor. Babamda herhalde gres yağı istiyor diye kartona biraz koyup kadına veriyor. Daha sonraki günlerde tekrar oraya gidince kadın peynir, cacık ve ekmek getirip babama veriyor.

Babamda; “bu neden diye?” sorunca orada bulunan arkadaşları senden geçen gün isteyip de verdiğin ilacın dişinin ağrısını kestiğini ve onun için bunu sana hediye olarak getirdiğini söylüyor…

Bu değerli insanı rahmet ve minnetle anıyorum. Mekânı Cennet olsun.

Hoşça kalınız.