Ben utanıyorum peki siz?
Her yıl 2 Nisan Van'ın kurtuluş kutlaması gündeme gelirken etkinliklerden söz ederiz. Bütün kurumlarda, gazetelerde, sosyal medyada, şehirde oturan ve şehir dışında bulunan birçok Vanlı bir araya gelerek etkinlik çalışması başlatırlar. Fikirler alınır, düşünceler tartışılır en iyisini Van'ımıza yakışır bir kutlama nasıl yapabiliriz ve nasıl organize olabiliriz diye..
Haklılarda senede bir gündür bu önemli kutlama. Herkes üstüne düşecek görevi özveri ile yerine getirecektir bundan ne şüphe. Ancak bu günü bizlere armağan eden aziz şehitlerimizi anmadan, yok sayarak yapılan kutlamaların çokta önemli olmadığı kanısındayım! Etkinlikler araç olmalı amaç olmamalı. Çünkü her şeyin değeri tarihten, köklerden gelmektedir.
Sosyal medyada gezinirken değerli dost Hamdi İlvan beyin bir yazısı dikkatimi çekti. Hemşehrim İskele Caddesi, Selimiye mahallesi, Şamranaltı durağında bir şehitlikten söz ediyordu. Hemen kendisini aradım bizleri daha detaylı bilgilendirsin diye. Ardından bir kaç resim gönderdi. Duyduklarım ve gördüklerim karşısında inanın çok utandım! Kendime "Hangi yüzümüz ile 2 Nisan'ı kutluyoruz, ne kadarda vefasızmışız meğer. Her şey sadece sözde miydi, yazıklar olsun bizlere" dedim.
Hepimizin bildiği gibi Van Osmanlı döneminde bazı ayaklanmalara sahne olmuştur.1895'te Ermenilerin başlattığı ayaklanmalar bastırılmıştır, daha sonra 1915'te yani 1. Dünya savaşı başlarında Ermenilerin Taşnakzutyun Örgütü ve Ruslar tarafından işgal edilerek yakıp yıkılan Van ve Vanlılar çok büyük acılar yaşadı.
