Bilgisizlik ve bilmeden atıp tutmanın hafifliği...

Hiç bir şey bilmeyip de; ukalalık yapanlar var ya, bir tür toplumsal hastalığımız böyleleri... Kırıntı bilgilerle konuşmalara ortak olmaktır en çok sevdaları... "Ortaya " atlar, sonra bir bakar iş sarpa sarıyor, "boş çuval" oldukları anlaşılacak, o zaman konuyu başka alanlara taşıyıp işin içinden sıyrılmak ister böyle kişiler.

İki atımlık barutları bitmiştir de böyle yaparlar.

Kulak dolması bilgilerle, gazete ve televizyonların  güncel haberlerinden edindiği, üzerine hiç yorum yapmadığı haberleri birşeyler biliyormuş övüncüyle pazarlamaya kalkanlar çokça var ülkemizde ne yazık ki...

"Dediğim dedik, çaldığım düdük" havasında olanlara  gerçeği/doğruyu anlatmaya kalksanız, nefessiz düşer, ömrünüz yetmez.

"Bir dönem ANAP milletvekilliği ve Bakanlık da yapan Mustafa Taşar Rahmetlinin de belirttiği gibi, "hep aynı yerde otlar!" böyleleri.

"Afaki konuşmak", yalanı cilalayıp pazarlamak onlardandır.

Bilmedikleri yoktur!

Ama iş tutarlılığa geldiğinde dün ile bugün söyledikleri arasında bir bağ bulmak ne mümkün...

 "Arada bulursun" örneği...

Onlara göre  "dün dündür", o da dünde  kaldığı için hiç anımsamaya değmez.

Ama, belki de çoğumuz dünde kalan konularda doğru bilgiyi bir yana bırakıp, bu toprakları vatan yapanların kahramanlıklarını, yani dedelerimizin fedakarlıklarını/kahramanlıklarını bilmeyiz. Bilmiyoruz.

Bu da bir başka ayıbımız. Ayıbımız ama, bunun da farkında değil çoğumuz.

xxx

Bilmeyiz, Büyükliman Liman Reisi Bozaloğlu Yüzbaşı Hasan Fehmi (Yener) Efendi'nin kış soğuğunda Karadeniz'in azgın dalgalarıyla boğuşa-boğuşa yüzüp, Trabzon'dan Samsun'a Gazal vapuruyla cephane götüren kaptana şifre götürüşün nedenini/öyküsünü...

 Bilemeyiz, Balıkesir'i işgal eden Yunan askerin korku salan, onları yıldıran "Tülütabaklar"ın yürekliliğini/kahramanlığını...

Kısa da olsa anlatalım isterseniz Tülütabaklar'ı:

İşgalci Yunan askeri  kahvehaneleri, köyleri basıp Türklere zülüm/eziyet ediyormuş. Balıkesir Tabakhane bölgesinde yaşayan insanlar buna karşı düşünmüş, çare aramışlar. Karar; herkesin yüzünü/gözünü soba kurumuyla boyamışlar, at kuyruğundan kocaman bıyıklar yapmışlar, siyaha boyanmış koyun, keçi postu giyip, gece aniden Yunan askerine önüne acayip sesler çıkararak fırlamışlar. Bu eylem devam edip gitmiş...Yunan askerini fena korkutmuşlar.

Şimdi böyle bir olayın varlığını bilmeyenler Kurtuluş Savaşı'nın hangi koşullarda ve hangi azimle kazanıldığını nereden bilecekler.

Afaki atıp tutacaklar... Gerçeği bilmedikleri için de o günün kahramanlarını küçümseyecek, vebal altında kaldıklarının farkında bile olmayacaklar.

xxx

Kahramanlık desteksiz atmakla olmuyor.

Kahramansız da ulus olunmuyor.

Kurtuluş Savaşımızın kahramanlar cephesini tüm ulus olarak görüyorsam da kadınlarımızın bu ulusal vuruşmadaki yerlerinin ayrıcalığını hepimizin bilmesi üzerimize görevdir ve hakbilirliktir ayrıca...

Halide Onbaşı (Halide Edip Adıvar), Nezahat Onbaşı, Şerif'e Bacı, Erzurumlu Kara Fatma Bacı, Hali?me Çavuş, Hafız Selman Hanım, GördesliMakbule Hanım, Çete Emir Ayşe Bacı, Tayyar Rahmiye Hanım ve daha niceleri...

xxx

Kahramanlar uluslarını tarih yazarak yücelttiler. Unutulmazlar arasında yerlerini aldılar. Onlara yönelik en küçük saygısızlık bir ulusa yapılmış anlamını taşır.

Ne yazık ki, bilgi ile bilisizlik/cehalet yarıştırılınca böyle sahnelere tanık olmanın üzüntüsünü yaşıyoruz.