BİR GARİP ÖLÜRSE
Bugün kötü bir gündü. Ama çok kötü bir gün… Mahallemizin 726.Sokağında olay inceleme yeri ekibi ve bir ambulansa gün boyu mahalle sakinlerimizi derinden üzdü. Arada bir karşılaştığımız, güler yüzlü, merhabasını esirgemeyen emekli öğretmen evinde ölü bulunmuş. Ölümü günler önce olmuş ki ne göreni, ne işiteni olmuş.
Yorgun kalbi durunca öylece çakılıp kalmış yalnız yaşadığı evinde.
Bir öğretmen…
Emekli bir öğretmen…
Bir zamanlar sınıfına girdiği zaman onlarca öğrencisi komutsuz ayağa kalkan ve selamlayan bir öğretmen.
Öğrencilerine dünyayı anlatan, yaşamı sevdiren yorgun bir öğretmen hayata sessiz ve kimsesiz veda etmiş.
Pazardan alışverişten döndüğümde kahvedeki arkadaşlar anlattı. Hüzünle ve derin bir acı içinde.
Çok önceleri kahveye takılırdı. Bir iki saatini geçirip, masada duran gazeteleri okuduktan sonra iyi günler ya da iyi akşamlar dileyerek ayrılırdı.
En son mahallemizin berberinde görüşmüştük. Mutsuz bireylerin haliyle ülkemizdeki sıkıntılardan söz etmiştik.
O öğretmen yalnız ve kimsesiz, tek başına kaldığı evinde hayatını kaybetmiş ve bugün insanların haberi olmuştu.
