Bizim Mahallenin Çocukları ve Gençleri
Her mahalle kendi özelinde güzeldir. Her mahalle ayrı bir âlem, ayrı bir dünya ve buna bağlı olarak ayrı bir hikâyedir! Bir mahallede yaşanan hatıraları yıllar sonra anlatmak, o günleri tekrardan kaleme almak insanları çok mutlu ediyor!
Van’ın tüm mahalleleri” İşte bu bizim hikâyemiz, öyle saf öyle temiz!”derdi! Evet Van’ın yetmişli yıllarındaki mahalleleri işte öyle saf ve temizdi. O zamanlar mahalle vardı! Şimdi mahallenin adı var fakat kültürü yok. Mahalleyi kaybettik!
Bizim mahallede; “Birdirbir, uzuneşek, melikan, bilye yuvarlama, kemik âşık sallama, bayramlarda milav kazıp fındık atma, fırfıra çevirme, güvercin taklası ve en önemlisi futbol oynanırdı…”
Güvercin taklası oynarken yeğen Fafo dayısı Kenan’a hep oyun oynardı! Sürekli rakip takımlarda olurlar, Fafo takımını kurarken genellikle dördüncü kişi olurdu. Tam Kenan takla atıp havadayken kaçar, o da sırt üstü yere çakılırdı. Fafo, Gözel Eze’nin bahçedeki iğde ağaçlarının arasından eve doğru kaçarken feryadı figan ile Kenan’da peşinden giderdi.
Bizlerde oyunumuzun yarıda kaldığına mı üzülsek, yoksa bu duruma gülsek mi bilemezdik!
Cemile Teyzelerin tarlada ikindi ile akşam arası takımlar kurulur maç yapardık. Bu saatlerde mahallenin teyzelerinin de semaveri yakıp çay keyfi yapma zamanıydı! İster istemez futbol topumuz bunların oturdukları yere giderdi.
Şimdi git gidebilirsen, futbol topunu iste isteyebilirsen!
