Cam Güzeli

Toprak damlı evlerin pencerelerini süslerdi.

Yaz-Kış demeden açar, camlara, pencerelere ışıltı katardı. İnsanın içini açardı pembe,kızıl ,beyaz rengiyle..

Her evin penceresinde mutlaka olurdu.

Soğuk bir kış günüydü geceden yağan kar sabahın güneşi ile erimeye başlamıştı.

Sabah erkenden gittiğim okuldan öğlen eve gelmiştim. Annemin kınalı ellerini öpmeye koyulduğumda moralinin biraz bozuk olduğunu fark etmiştim.

Neyin var noldu diye sorduğumda, çiçekleri yıkamak için kapının önüne koydum. Biri gelmiş saksıda çiçekleri yolmuş götürmüş dedi annemin o kadar güzel çiçekleri vardı ki pencerede yer olmazdı. Hangi çiçeği üzüldüğün şeye bak ya anacım dediğimde cam güzeli dedi.

Yine öfkeli, öfkeli ama yolmadan bana deseydi ben şitilini koparır verirdim. Bak işte küsmüş dedi cam güzelim.

YAZININ DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ