Cihangir'in bahçesi
Henüz ilkokul yaşı çocuklarıydık. 'Bakın Seriye abanın bahçesinin dibindeki karaağaçların yanından geçip, yıkık duvarın aralığından içeri gireceğiz. Birimiz gözcü olacak. Diğer ikimiz erik alça (erik) ve alo (mürdüm eriği) ağaçlarının altında durup iki elle silkeleyeceğiz. Düşenleri torbaya koyacağız. Dönüşte de elma armutlardan topladık mı tamamdır.' Dedi rahmetli Ercan.
Henüz ilkokul yaşı çocuklarıydık.
“Bakın Seriye abanın bahçesinin dibindeki karaağaçların yanından geçip, yıkık duvarın aralığından içeri gireceğiz. Birimiz gözcü olacak. Diğer ikimiz; erik alça (erik) ve alo (mürdüm eriği) ağaçlarının altında durup iki elle silkeleyeceğiz. Düşenleri torbaya koyacağız. Dönüşte de elma armutlardan topladık mı tamamdır.” Dedi rahmetli Ercan.
Orhan içimizde en iri kıyım ve hayli de şişman. Biz evet derken o başını salladı evet yerine.
Dalacağımız bahçe Cihangir ağabeyin bahçesiydi. Bahçe değil mübarek sanki meyve deposuydu.
Benim ilk vukuatım olacaktı eğer plan işlerse.
Ercan’ın dediğini yaptık. Seriye ablanın karaağaçlarının yanından bir gölge gibi sessizce geçip yıkık toprak duvarın aralığında durduk.
Ercan işaret parmağını dudağına koyarak alçak sesle:
“Şimdi içimizden biri gözcü olacak.” Dedi.
Saniyeler içinde gözcümüzü seçtik. Cengiz gözcü olacak, ben, Ercan ve Orhan bahçeye dalacaktık.
Nefesimizi tutarak bahçeye girdik. Alçaları, aloları silkeleyip küçük torbaya doldurduk. Dönerken de bahçenin kenarlarına yayılan elma ve armut ağaçlarından elimizin yetiştiği kadar meyve topladık. Öyle dalmıştık ki daha çok götürmek için koynumuza doldurmayı ihmal etmedik.
Tam o sırada erketeye yatan Cengiz’in sesini duyduk:
“Kaçın biri geliiii!”
Hızlı adımlarla bahçeye girdiğimiz yere doğru koştuk. Orhan en arkada kalmıştı. Hem şişman hem de elindeki armudu kemiriyor ve nefes nefese arkamızdan yetişmeye çalışıyordu ki o korkutucu ses bahçenin sessizliğine bir bomba gibi düştü:
“Kaçmayın! Kaçmayıııııınnnn veletler!Ğırğız arkadaşınızı yakaladım!”
Bakmadan Geçme
