Çocuklukta Kalanlar
Vaz geçemediğim şehrimi seviyorum, aklımda kalan anılarımı seviyorum, pişmanlıklarımı seviyorum, hatalarımı seviyorum, unutulmazlarımı seviyorum, doğayı, hayvanları seviyorum, en çok da insanları seviyorum…
Vaz geçemediğim şehrimi seviyorum, aklımda kalan anılarımı seviyorum, pişmanlıklarımı seviyorum, hatalarımı seviyorum, unutulmazlarımı seviyorum, doğayı, hayvanları seviyorum, en çok da insanları seviyorum…
Tarih olmuş eski yaşamları seviyorum, antikaları seviyorum, yok olmaya yüz tutmuş kültürleri seviyorum, beni sevmeyenleri de seviyorum…
Mutlu çocukluk yaşadığım, yeşiline doyamadığım, envai çeşit meyvelerinin tadını unutamadığım, komşulukların, paylaşımların olduğu Edremit'imi özlüyorum. Çocukluğumun her yaz tatilinde gidip kaldığım, gençliğim de yaşadığım evimi unutamıyorum. (yaşlılık belirtileridir bunlar).
Babaannem Sabiha EDREMİT ile büyüdüm. Bana, insan sevgisini el becerilerini, paylaşmayı öğretendir. Nur için de yatsın. Onun söylediği her kelimenin, her cümlenin geniş anlamları vardı. O çocuk halimle anlam veremediklerim, güzel sözleri şimdi ben kullanır oldum… Bu sözleri sizlerle paylaşmak beni çok mutlu eder.
