Farz et ki, rüyaydı mazideki günler serde!
Farz et ki, hatıraları anlatmadım bende!
Maraş Caddesi’ni beraberce adımladık,
Kız Meslek Lisesi önünde hiç durmadık…
Yakılan üzerliğin kokusunu unuttuk,
Mazide kaldı; o saadet, huzur, mutluluk…
İskele sahilinde yürürken olurduk mest,
Yaşananlar güzeldi, bizlerde hayalperest!
Dalgalarla boğuşmadık her yaz mevsimi,
“Karlı dağların şehriydi” serindi iklimi…
Fırfıralar vınlayarak son surat dönmedi,
İçimdeki nostalji rüzgarların dinmedi…
Toprak sahada yıllarca futbol oynamadık,
Yaz günlerinde Edremit’te suya dalmadık…
Selam göndermedik Artos gelinciklerine,
Süsenlerin boy salmadı ırmak önlerine…
“Akasya kokulu yıllar” sanki yaşanmamış,
Gönül yıllarca uykuda kalmış, uyanmamış!
Velâkin hatıralar düş de olsa verir haz,
Teselli eyler yürekleri arada biraz…
Van’dır burası, güzelliğini anlatamam;
Bir başka olur yaz ile kışları, doyamam…
Dağını, taşını gezerken hayran edip sarar,
İnsan buradan ayrılınca özler, hep arar…
