Fevzi Leventoğlu…
Van'da doğmuş, ömrünü Van'da geçirmiş, Van için yaşamış ve gözlerini Van'da kapamış 87 yıllık ömründe doğduğu, yetiştiği, yaşadığı şehre aşık yaşamış bir adam.
Van'da doğmuş, ömrünü Van'da geçirmiş, Van için yaşamış ve gözlerini Van'da kapamış; 87 yıllık ömründe doğduğu, yetiştiği, yaşadığı şehre aşık yaşamış bir adam.
Benim de tanımış olmaktan onur duyduğum, sohbetini büyük bir zevkle dinlediğim, hiç susmasın hep anlatsın ben dinleyeyim dediğim, Van'ı çok sevmeme rağmen ondan dinlediğimde daha çok, daha başka sevdiğim Van sevdalısı...
14 Şubat Sevgililer Günü'nü sevginin günü olarak görmememe, sevginin insan hayatında ki en özel duygu olduğunu düşündüğümden asla bir güne sığdırılamayacağını düşünmeme rağmen bugünde onu yazmak istedim.
Sevgi sözcüğünün bu kadar içi boş kullanıldığı, kadınların öldürüldüğü, çocukların cinsel tacize uğradığı, insanların sevgi ve saygısının sadece sözde kaldığı bu dönemde (tabi ki bu benim fikrim)
Sevginin ölçüsünün, bir günde aldığınız hediyenin, fiyatına endeksli olduğu Sevgililer Günü'nde, şahit olduğum gerçek bir sevgiyi, hiç azalmadan hep artan bir ömür taşınan hatta taşınan o yüreği bazen yoran memleket sevgisini paylaşmak istedim.
Fevzi LEVENTOĞLU Vanlı olan, Van'da uzun zaman yaşayan her insanın tanıdığı ve tanımaktan mutlu olduğu, bulunduğu her ortamda çevresinde ki insanlara vakit nasıl geçti anlamadım dedirttiği güzel insan…
Bir film makinesiyle köyleri, kasabaları, ilçeleri gezen o film makinesinin içine dünyayı sığdıran, köylerdeki, kasabalardaki insanlara kendi yaşadıkları yerlerin dışında da bir dünya olduğunu gösteren, onların aydınlanmasını, öğrenmesini sağlayan bilge.
Bakmadan Geçme
