Her genç adama bir Abdurrahman Amca
Yüzü dün görmüşüm gibi gözlerimin önünde. Yüzü ayna gibi içinin aydınlığını yansıtıyordu. Yaşadığı zor günlere rağmen yaşama sevincini de, mücadele azmini de kaybetmemiş, ufak tefek gözüken bir dev gibiydi Abdurrahman amca.
Yüzü dün görmüşüm gibi gözlerimin önünde.
Yüzü ayna gibi içinin aydınlığını yansıtıyordu. Yaşadığı zor günlere rağmen yaşama sevincini de, mücadele azmini de kaybetmemiş, ufak tefek gözüken bir dev gibiydi Abdurrahman amca.
Her karşılaşmamızda ondan pozitif enerji aldım. Hiç konuşmadan, sadece izleyerek de alabildiğim bu enerjinin düzeyi o konuştuğunda kat be kat artıyordu. Tanıdığım kadarıyla konuşmayı seven biriydi. Konuştuğu her şey de biz gençler için aslında zümrüt kadar değerliydi.
O en iyi arkadaşlarımdan birinin, Cafer Özvan'ın babasıydı. Cafer beyin üzerine titrerdi. Biz arkadaşlarıyla karşılaştığında da hayattan örnekler vererek öğütlerde bulunurdu. Oğlunun her arkadaşını da kendi evladı gibi görür; oğluna gösterdiği hassasiyeti onlara da gösterirdi.
Feleğin çemberinden geçmiş, çeşitli zorlukları aşmış biriydi. Yüzündeki kendisini sevimli kılan her bir çizgi geçmiş yaşamının zorluklarından hatıra gibiydi.
