Herkes kendine ağlıyor
Kayıplar, gözyaşları, çığlıklar aynı kentlerin adı farklı.
Tarihi kentler acımasızca, hoyratça öylesine talan edilerek yozlaştırıldı ki yıkılmayan, canı yanmayan, ruhunu kaybetmeyen kent, kentine ağlamayan ahali kalmadı.
Yalan, talan, çalan kentlerden intikam alırcasına işbirliği yapmış sanki.
Türkiye'nin güzel kentleri beton yığınına dönüştürülerek birbirine benzemeye başladı.
Mimari estetik, zevk, işlevsellik hak getire.
Şimdilerde herkes yitirdiği kentine ağlıyor.
Biz doğduğumuz, büyüdüğümüz ve yaşadığımız huzur veren Van'ımızın sözde imarlaşma ve mimari yapılaşma adı altında ruhsuz, kimliksiz beton yığını binalarla boğulmasına ağlıyoruz.
Biz Van'ın ruhunu, kimliğini, geleceğini kaybetmesine ağlıyoruz.
Biz mahalleleri, caddeleri, sokakları insanlık, şahsiyet, dostluk kokan kadim kentimizin kokusunun, renginin yok edilmesine ağlıyoruz.
