Uzattığım elimi tuttu sımsıkı.
Dedi ki:
"HENÜZ BİTMEDİ. YENİ BAŞLIYOR KAVGAMIZ."
Silkinip uyandım...
Ne yorgun gözler vardı gözlerimin önünde
Ne de elini tuttuğum...
Anladım ki hayattı
Beynimin ve yüreğimin içinde çığlıklar atan.
Kar altında göveren tohumlar gibi.
İçimde büyüyordu sessiz ve derinden.
Yankılanıp duruyordu.
Duymak isteyenlerden yana.