İskele'den İner İken
Kavak gölgeleriyle serin bir fotoğraftır…
İskele Caddesi'ni anlatmadan Van anlatılabilir mi?
Maalesef o da şehri saran inşaat çılgınlığından nasibini almıştır.
Yerleşim dönemlerine göre bambaşka dokuları barındırır İskele Caddesi. Deprem çehresini değiştirmiştir. Kara Yolları kavşağından aşağıya indiğinizde, kırsallıkla kentin kararsız ve tedirgin buluşmasının sancısı deprem sonrası yıkımlarla nüksetmiştir.
İskele Caddesi, Ali Paşa'nın kentsoyluluğunu bir kanadında, Sıhke'nin bahçeli yeşilliğinin izlerini diğer kanadında taşır.
Sanırım bu yüzden Maraş gibi binalarla boğulmamıştır.
İskele Caddesi'nde yürürken daima derin bir ferahlık duyarım. Çünkü bahçeli evlerde geçen çocuklukların güneşi hâla üzerindedir. Komşuluğun, çeşitlenmiş bir iş bölümünün getirdiği şehirlilikle buluştuğu sıcacık bir caddedir.
ÇEM Petrol'ün karşısındaki, iki yıl önce yıkılan tek katlı enfes Van evi, Yeni Yol kavşağında yıkılmış olan iki katlı dükkân, Altaylı girişindeki ışıklarda yeni yıkılmış tek katlı çatılı Van evi ( Bir güneş enerjisi firmasının deposuydu galiba), Altaylı girişindeki artık yarısı harap olmuş hayrat çeşmeli evi ve onun komşuluğundaki geniş arsadaki harabe evleriyle İskele Caddesi dopdolu bir şehir tarihinin ip uçlarını taşıyordu.
Keza Polis Evi yakınındaki bahçeli ev hâlâ anılarımızı ve şehrimizi aydınlatmaya devam ediyor. Gönül ister ki orası yıkılmasın ve meselâ bir kültür merkezi olarak hizmet etsin.
İskele Caddesi akılcı ve estetik bir şehir plânlamacılığı ile geçmişine lâyık bir görünüme yeniden kavuşturulabilir. Yeşil alanlarıyla nefes alabilen yüksek olmayan konutlar, belki millî mimari döneminden ilham alan yapılar ve ağaçlandırma ile İskele Caddesi yeni bir geleneğin, yeni bir tarihin başlangıcı yapılabilir.
İskele Caddesi, Van Gölü'nün ufkuna uzanan, şehrimizin soylu caddesidir. O, pencerelerinde, geleneklerinin mirasının altın gün batımlarıyla yaldızlandığı, dedelerimizin mirasıdır. İskele Caddesi ümidin tarihten gelen sesidir.
İskele Caddesi…
Kavak gölgeleriyle serin bir fotoğraftır…
