İstismara Hayır

Bazı şeyler vardır yazılara hiç konu olmamalıydı. Bazı şeyler vardır hiç tartışılmamalıydı. Taciz gibi, tecavüz gibi, çocuk istismarı gibi… Ama öyle bir hale geldik ki, o kadar yozlaştık ki her günümüz bir önceki günümüz gibi taciz, tecavüz, istismar dolu.

Bir insana hem bedenen hem ruhen tecavüz edilmesi kabul edilemez, sıradanlaştırılamaz, makullaştırılamaz. Çok taciz, tecavüz, istismar gördük. Belki şimdi bunlar yazılıyorken ya da bu yazıyı okunuyorken haberlere konu olmayacak, medyaya sızmayacak, sızdırılmayacak ve en önemlisi bihaber olduğumuz için yüreğimizi sızlatmayacak nice gelecekler nice umutlar nice ana babanın el bebek gül bebek büyüttüğü, incinir diye dokunmaya kıyamadığı, sevmekten haya ettiği, diken batsa parmağına yüreği parçalanacak, gözünden sakındığı evlatlarının gelecekleri koskoca bir hiç uğruna, nice insanın cahilliğine kurban gidecek.

Nasıl bu hale geldik? Dönüp de bir bakalım kendimize. Sorgulayalım kendimizi, hayatımızı, düşüncelerimizi. Yüzleşelim kendimizle. İşimize gelmiyorsa halının altına süpürmeyelim, örtmeyelim üstünü, açığa çıkaralım, tartışılsın. Kirli düşüncelerimizden korunalım. Herkesin tedirgin olduğu bu hayatta yoldan geçen umutlara, geleceklere zarar verilmesin diye geleceğin bize emanet ettiği çocuğa sahip çıkalım. Herkes çocuğunu diri diri toprağa gömerken, kızını sırtına alıp cahilliklerin en açık haliyle yaşandığı cahiliye dönemindeki babanın ahlakını, anlayışını ahlak edinelim bu çağa.

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ...