Kavga edenler genelde hep yenilir. Çünkü dayak atan, dayak yer. Küfür eden, küfür işitir.
Siz hiç kavgada galip geleni gördünüz mü?
Mevlana bir gün, kavga eden iki kişiye rastlamış. Hemen aralarına girmiş… Kavgacılar utanıp durmuşlar ama dilleri hala çalışıyormuş. Onlardan biri:
Bana bir söylersen benden bin işitirsin! "Bana bir söversen benden bin küfür duyarsın!"
Mevlana, tebessüm etmiş bu hiddete karşı: "Sen bana bin söylesen benden bir bile işitemezsin, bana bin söversen benden bir bile karşılık alamazsın!"
Tabi ki her insan Mevlana kadar hoşgörülü değildir, ancak her insan Mevlana'nın taşıdığı yüreği taşıyordur.
Hiçbir duygu kendiliğinden gelişemez.
Sabır en zor elde edilen bir yetenektir.
En fazla emekle ve eğitimle elde edilebilir.
Bunun bir okulu ya da kitabı yoktur.
Sabır erdemli insanların başarısıdır.
Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, biraz bekleyin.
İnsanların canını sözlü ya da fiziki olarak acıtabilirsin. Ama incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz.
Öfke en büyük düşmandır.
Öfkeliyken kişi yaptıkları ile istedikleri arasındaki farkı göremez.
Düşünmeden yapılanlar insanı sonsuza kadar rahatsız eder.
Çünkü öfke iradeyi çalışamaz hale getiren bir duygudur.
Yani öfkeli kendisi değildir, başka biridir, bir nevi delidir.
Çünkü akıl o an izne çıkar.
Öfkeliyken kişilerin doğru karar vermeleri çok zordur.
Çünkü kızgınlık hali iradeyi dışlayarak, duyguları ön plana çıkarır.
Öfkesini kontrol edemeyenler zamanla yalnızlaşır.
Öfkesine hâkim olamayanlar genellikle ah, vah, keşke, şimdiki aklım olsaydı gibi pişmanlıklar yaşarlar.
Öfke, şiddet, kavga, küfür, suçlama…
Ne yaparsan yap sonuç kaybedenlerden olursun…
Hoşgörü, iyi niyet, anlayış, sevgi, şefkat ve en önemlisi sabır….
Sabırlı bir dünya diliyorum…
Sevgiyle ilerleyin…
