Okul yıllarımız içinde en fazla ilkokul yılları bizim için unutulmazdır! Liseden de bahsederiz fakat ortaokul iki ismin ortasında olduğundan mıdır pek fazla anlatılmaz. Yinede Ortaokul yılları hepimiz için unutulmazlar listesinde ilk sıralardadır.
Bizler 1973-74 Eğitim ve öğretim yılında Kazım Karabekir Ortaokulu’na başladık. O yıllarda Van merkezde yanılmıyorsam en fazla dört-beş ortaokul vardı. Bunlar; KKO, Atatürk Lisesi (orta kısmı), İmam Hatip Ortaokulu ve 50. Yıl Ortaokulu. Bizim okula Hafiziye, Mercimek, Erek, Haraba ile İskele Mahallelerinden hatta Edremit, Şamranaltı, İstasyon ve Sıhke’ den( Bostaniçi) bile gelen öğrenciler vardı.
Arkadaşlarımız bulunmaz nimet, hizmetlilerimiz fedakâr, memurlarımız samimi, Öğretmenlerimiz cana can katar, Müdür Yardımcılarımız tatlı sert, bazen de sert! Kıymetli müdürümüz Necmettin Çaldağ ise bize güven verirdi.
“Siyah önlüğü attıktan sonra ortaokulda ütülü pantolon, gömlek giyip de kravat takma, her derse ayrı branş öğretmenin girmesi, ilk kez mahalle dışında bir okula devam etme, yeni bir çevre ve yeni arkadaşlar edinme, çocukluk döneminin sona erip buluğ çağına erme!” Bu dönem çocuğunun geçirdiği aşamalardır!
O güzelim yılların farkında olamadan ellerimizin arasından nasıl kayıp gittiğini inanın hiç birimiz anlayamadık.
Pazartesi sabah okulun tören alanında toplandık, bayrak töreninden önce müdürümüzün haftalık kısa bir konuşmasının ardından tören yapılır, alt sınıflar okulun doğu tarafındaki öğrenci kapısından, güneye bakan ana kapıdan ise üst sınıflar ile öğretmenler giriş yaparlardı. Bu kapıdan girişte sağlı sollu koridorlar, derslikler ile hemen sağ tarafımızda idari odalar vardı.
Bakmadan Geçme
