Kızlar mı erkekler mi?
Türk toplumunda erkek evlada düşkünlük hep bilinen bir şeydir. Çevremizde biri hamile kalınca anne, baba ve akrabaların haricinde komşular hatta yoldan geçerken gelecek çocuk haberini alan tanıdık Ayşe teyze bile ellerini açarak Allahtan erkek evlat olması için dua eder ve isterde ister...
Neden bu kadar erkek evlat istenir hiç anlayabilmiş değilim! Benim gibi düşünenler erkek evlad istemi karşısında şaşkınlık yaşasa da bunun mutlak bir sebebi vardır. Oysa insan önce Allahtan hayırlı olan evladı istemeli. Allah kime nasıl bir evlat nasip edeceğini biliyor. Biz hangi hak ile Allahtan ısrar ile erkek evlat isteyebiliriz ki!! Madem ki Müslüman olarak Allah'ın takdirine iman ediyorsak ve " ondan galen herşey güzeldir" diyerek kayıtsız kabul ediyorsak biz nasıl onun yarattığı kız evlatlarını yok sayarak kabul etmiyoruz. Bu nasıl bir inançtır, bu nasıl bir düşünce bozukluğudur. Bu isyan değil de nedir?
Peki erkek evladın anne- baba ve aile için hangi özelliği var ki bu denli ısrarla isteniyor? Her halde soy ağacının devamı veya erkek olursa ilerde yaşayacağı namus sorunu yaşamama ve ailesine leke getirmemesi düşünülüyor. Bunlar üzüntüyle karşıladığım yaradılış inancına aykırı bulduğum ilkel düşüncelerdir.
Erkek olmasındanımdır yaşam boyunca malın fazlası, bütün hizmetlerin kayıtsız kendisine sunulması her arzu ve isteğinin bir şekilde kayıtsız kabul edilişleri.Bir hükümdar edasıyla ortalarda dolaşması,yaptığı hataların çoğunu görmezden gelmek.Ve ne acıdırki erkek evlada sunulan hiç bir hakkın kız evlada sunulmaması...
Özellikle doğu,güney doğu ve orta anadoluda bu kaygılar oldukça yüksektir.Kadın üst üste kız çocuğu doğurduğunda adam hemen ikinci eşi alır ondanda erkek evlada sahip olamayınca üçüncü eşi alır.Ve erkek cocuk doğuruncaya kadar calışmalarına devam eder.Bütün bu çalışmaların sonucu soyu devamdan öteye götüremez.Baba etrafta bir hindi edasıyla dolaşır gururlu ve mağrurdur.Çokmu önemliydi soyun devamı ?Bence hiç bir önemi yoktur.Ben benden önce yaşayan hiç bir dedemin veya üst akrabalarımın ne isimlerini nede mezarlarını bilmem,emin olun ki 200 yıl sonrada beni de bilmeyecekler.Bunun için bu ayrımlara hiç değmez.
Ve aradan zaman geçer kız ve erkek evlatlar büyür.Başka insanlar ile evlilikler yapılır yuvalar kurulur.Artık ele karışmıştır.Anne ve babalar yavaş yavaş yaşlanmaya başlar.Hastalıklar ve ihtiyaçlar artar.İşte tamda hayat,teşekkürler ve hayıflanmalar bu noktada başlar.Kimden ilk yardım isterler biliyor musunuz? Hani zamanında dünyaya gelişlerinde kederlere boğulan hayıflanılan varlıklarından derin iç geçirdikleri kız evlatlarından.O kız evlat ki eşini, çoçuklarını bir tarafa koyarak gözlerinde yaş kalbinde derin kalp çarpıntıları ile anne ve babasının yanında olur.Ama bir tas çorba,bir tencere yemeği ve bütün sevgisi ile.Hizmette kusur etmeden!
Ama yine de az taktir görerek çünki o bir kız evlattır sanki yapmakla mükellef gibi.
Bu sırada anne ve baba bunları yaşarken erkek evlat da her ne hikmetse işinden,eşinden kopup gelemez.Bir kaç telefon belki bir miktar para ile varlığını gösterir.Ve günleri kurtarır hep meşguldür. Yalnız en büyük teşekkürü de alır!!!
Varsın lazım değil soy adımın devamı bana lazım olan kız ve erkek evladı ayırt etmeden eşit haklar ile varlıklarını kabul etmek.Bütün bu ayrımların ve düşüncelerin temizlenmesi dileğiyle...
Sevgiyle kalın....
