Mahalle Kültürü
Geçen 'Erek Dağı' adlı yazımızda Van'ın emsalsiz ve tadına doyulmaz güzelliklerini anlatmaya çalışmıştık. Bu yazımızda nasip olursa, Van insanının samimiyetini, Van'ın kültürel zenginliğini komşuluk münasebetleriyle iç içe ele alarak İnşallah anlatmaya gayret edeceğim.
Geçen "Erek Dağı" adlı yazımızda Van'ın emsalsiz ve tadına doyulmaz güzelliklerini anlatmaya çalışmıştık. Bu yazımızda nasip olursa, Van insanının samimiyetini, Van'ın kültürel zenginliğini komşuluk münasebetleriyle iç içe ele alarak İnşallah anlatmaya gayret edeceğim. Bana göre şirin memleketimizin çok zengin, çok çeşitli ve çok emsalsiz bir kültür yapısı var. Bu kültürün temelinde aile ve komşuluk ilişkileri çok büyük bir paya sahiptir.
Mesela kırk yıl beraber aynı mahallede yaşadığımız, komşuluk yaptığımız insanlarla kardeşlikten öte bir dostluğumuz vardı, bu süre zarfında en ufak bir olumsuzluk veya tatsızlık yaşamadık veya ben hatırlamıyorum. Komşularımız çok candan, samimi alçak gönüllü, mütevazi bir o kadar da iyi insanlardı. Bazen düşünüyorum bizler darılmayı, dedikoduyu, kavgayı, ağız dalaşını, kıskançlığı, cimriliği, kibri vb. olumsuzlukları herhalde bilmiyorduk. Bu insanlar nasıl insanlardı? Tek kelimeyle mükemmeldiler. Özelde mahallem olan Mercimek Mahallesi'ni ve komşuluk münasebetlerini anlatacağım ama genelde bu tam bir Van kültürüdür, bu tam bir memleket kültürüdür.
Akrabaları her gün görmeyebiliriz ama komşuları günün büyük bir bölümünde görürüz ve hep beraberiz. Sabah kahvesi beraber içilir, öğlenden sonra bahçelerde semaverler beraberce yakılır kırtlama çaylar içilirdi. Genellikle akşam yapılan yemeklerden komşulara gönderilirdi. Erişte, su erişteleri beraberce yapılır beraberce kesilir,şiritlerde kurutulur ve toplanırdı.Çok kar yağdığı zamanlarda bir kişi mecrefeyle karları aşağıya atamayınca biri birimizle yardımlaşarak damları süpürürdük.Taziye evine üç gün süresince komşular tarafından yemekler götürülürdü.
