YÜZÜN ÇİÇEKTEN PERDE
MERİÇ TURAN
Sevdâ yordu yorgunum
Kaç zamandır vurgunum
Hayat vurdu durgunum
Hasrete bir tül ger de
Dermân oluver derde
Yalnız sana vurgunum
Yüzün çiçekten perde
Başka yol bulamadım
Peşinden adım adım
Vuslatı adımladım
Bir umut olsun ver de
Dermân oluver derde
Sana gider her adım
Yüzün çiçekten perde
Aşık isem kim anlar
Varıp ölsem kim anlar
Vuslat desem kim anlar
Mihrâbın olan yerde
Erhâmım yere ser de
Gülistandan gül anlar
Yüzün çiçekten perde
YOLUN SONU
YÜKSEL GAZİOĞLU
Dünyanın şavkı aldı gözümü,
Sis içinde başladı yolculuk,
İzlerim kayıp.
Ne kadar aramış,
o kadar yanılmışım,
Yalınayak yollarda.
Göğün yükü omuzlarımda,
Her nefeste biraz daha ağır.
Zaman önümden geçiyor,
yorgunum, mecalim yok.
Yol bitti,
çözülmedi düğümler,
Kat be kat yüklendi sırtıma yüküm.
Akıl çıkmazında dolanıp kaldım,
içimde derin bir boşluk.
Kör ettim nefsimi,
Bedenim tok,
aç kalan ruhum
koca bir deniz,
sonsuzlukla boğuşan...
Yolun sonu...
Affetmek yetmez hayatı,
hüzün durur yerinde,
Çocuk ruhumun kanatları
tevekküle sarılır.
Çare yalnız yâre havale...
Yâr ile aramda sırlı bir his,
Kapat gözlerini,
ve karış sonsuzluğa...
GELİN OKULA
İZZET IRMAK
Bugün açılıyor güzel çocuklar
Çantanızı alın gelin okula
Hayat verin ruhsuz taş duvarlara
Çiçek gibi olun gelin okula
Usul usul silsin kulak pasını
Özlemiş koridor çığlık sesini
Verip mutluluğun özü hasını
Neşe ile dolun gelin okula
Hazırlanın güvenle emin yarına
Göz kırpın âlemin tüm esrarına
Vatanın milletin bir yararına
Binler çare bulun gelin okula
Sizin için çiçekler, gül sizin için
Arıdır öğretmen bal sizin için
Duaya açılan el sizin için
Kapıları çalın gelin okula
İzzet’im sözümü açık söylerim
Dilime reyhanı katık eylerim
Ay yıldız altında geçer aylarım
Karanlığı silin gelin okula
VATAN SEVDASI
AYTEN TARIM
Biz iki deli yürek
Uzun yollardan
Sahra çölüne aşıp
Sert esen poyrazın,
Savurduğu yelden çıkıp geldik.
Kimsesizliğin adına,
Bilinmez yollardan geçtik,
Kimine, ışık olup yol olup düşünceleri aktık
Kimine de serhat olup, sınırları çizdik.
Biz iki deli yürek cenk edip
Sancağımıza dikip, zaferançayı içip,
Bu toprakları vatan eyledik
Ülkümüz, demokrasi yolunda,
Cumhuryeti benimsedik.
Vatan için ölürüz, belki esir düşeriz,
Ama asla terketmeyiz, yoktur soyumuzda mültecilik,
Yoktur soyumuzda, kula kul olup sömürge yaşamak
Elhamdülillah, ezelden beri hür doğduk, hür yaşarız.
Önceliğimiz vatan, bayrak,
Önceliğimiz bizi biz yapan millet
Üreten, çalışkan yoktan var etmesine bilen
Bire bin katan Anadolunun güzel insanları biz biriz,
Beraberiz mesele vatan olunca tek yürek olup
Dünyayı dize getiren tek ülkeyiz.
Unutma, biz vatan sevdasıyla
Dünyaya nam salan TÜRKÜZ...
BİLME
GÜLHAN GÜRBÜZ
Gidiyorum, ardıma bakmadan.
Bakarsam,
Unuturum kendime verdiğim sözleri,
Ettiğim yeminleri...
Bakarsam, dayanamam, dönerim geri.
Senli cümleler kurmuyorum artık,
Yeniden severim diye seni.
Sevdim de sanki ne geçti elime,
Bir olmazın peşinde savrulmaktan başka.
Koyup gittin yüreğime hasreti,
Nereye gitsem sızlar durursun, gecelerce.
Yüzümdeki her tebessüm,
Kaç ızdırabı gizlemede, sen de bilme.
Gidiyorum, koynumda hüzünlerim.
Alışıyoruz gün geçtikçe birbirimize.
Sen beni unuttu say,
Ben yaşadım sayayım bu ömrü.
Yansam, yıkılsam, kahrolsam da ardından
Sebebim olduğunu bilme.
Olur olmadık zamanlarda,
Çalma yüreğimin kapılarını.
Sızlayıp dursan da içimde bir yerlerde,
Hala seni sevdiğimi bilme.
Bu gece uyumak istiyorum,
Ne olur düşlerime gelme...
NEREYE DE DELİ GÖNÜL NEREYE?
LEYLA YILDIRIM
Yol uzun, vakit dar gün akşam oldu!
Nereye de deli gönül nereye?
Gençlik elden gitti, yiğitlik öldü!
Nereye de deli gönül nereye?
Elin ayakların tükendi hayrı
Etinen tırnağı gördün mü ayrı!
Gurbeti, sılayı düşünme gayrı
Nereye de deli gönül nereye?
Akşam satar sabah geri alırsın
Kar güdersin ondan mutlu olursun
Boş dünya malından; sen ne bulursun?
Nereye de deli gönül nereye?
Dünya benim dersin ev benim dersin
Şehir benim dersin köy benim dersin
Kimseyi görmezsin dev benim dersin
Nereye de deli gönül nereye?
Düşünüp şuura ermiyor musun?
Ölen gidenleri görmüyor musun?
Nasihata kulak vermiyor musun?
Nereye de deli gönül nereye?
Tırnak senin değil el senin değil
Dudak senin değil dil senin değil
Akıl senin değil yol senin değil
Nereye de deli gönül nereye
Üç beş metre bezle kuşanacaksın
İki metre salla taşınacaksın
İnsan isen; bunu düşüneceksin!
Nereye de deli gönül nereye.?
Her iki taraftan bak Maveraya
Aç da ellerini yakar Mevlaya
Kime kaldı; söyle kalsın Leyla’ya
Nereye de deli gönül nereye?
YAKIP GİTTİ
HÜSNÜ SÖNMEZER
Dudakta sözler bitti öksüz kaldı sevdamız
Gidişi yaraladı dünyamı yıkıp gitti
Yaşanmadı sayılıp unutuldu rüyamız
Kor alevler içinde gönlümü yakıp gitti
Şarkılar birden küstü tüm notalar yakıldı
Kaybolan bu sevdaya boşa fallar bakıldı
Yüreğimin üstüne siyah güller atıldı
Birden dert kemendini boynuma takıp gitti
Gözde dere oldu yaş umutlar göle döndü
İçimdeki arzular uçtu bir yele döndü
Kalbimdeki duygular kurumuş güle döndü
O sevdamız ansızın içimden çıkıp gitti
Bir masaldı yaşantım umutluydu günlerim
Bu ayrılıktan sonra açmaz benim güllerim
Artık acı içinde kederimden inlerim
Sevgili dert nalını içime çakıp gitti
Başlamasaydı keşke bu sevda yıllar önce
Burkulmazdı yüreğim öyle inceden ince
Harlayan düş ateşim sönmezdi aşk bitince
O vefasız ömrüme bir mızrak atıp gitti
Gitti işte ansızın tüm düşlerimi yakıp
Bir deli boran olup birden kavurup kasıp
Öyle darağacına sessiz sedasız asıp
Beni aşk çıkmazında yalnız bırakıp gitti
BEN SENİN YOLUNA SELMAN VERİRİM
YUSUF ASLAN
Ey sevgili yüz gönülle yüz canım
Olmuş olsa, sana kurban veririm
Şu garip canımı heran söz canım
Ben senin yoluna selman veririm
Yar bu aşka gönül vermiş neferiz
Dost dost diye bu ellerde gezeriz
Bizler cana canbaş kurban ederiz
Can dost istediğin zaman veririm
Ben sensiz kalınca yüreğim yasta
İnan belli etmem düşmana dosta
Gül yüzlüm, güzelim gözümü iste
Yeter ki sen söyle hemen veririm
Beni Yaradan’dan bir amanım var
Birgün dileyecek bir zamanım var
Ey güzelim daha bir gümanım var
Benim her kitaptan kelam veririm
Garip olan kulu bilmem kim sever
O beğenmediğin amma zer değer
Dost Yusuf Padişah olsaydım eğer
Can prenses deyip ferman veririm
Bakmadan Geçme
