Mavi Şehrin Kalemleri

MÜHİM DEĞİL

BAYRAM MECİT

Kim derdi çorak bağda kızıl güller bitecek

Kim derdi ki bu yolun sonu sana gidecek

Her şey senle başladı... Her şey sende bitecek

Sen benimsin illede.. Gerisi mühim değil.

Ben ki gönül bahçene ne vaatler ekmişim

Bir gözyaşım bir de ben, yapmacık gerçekmişim

Ben bir gülüşün için hayata rest çekmişim

Bunu böyle belle de... Gerisi mühim değil.

Zaten aşk denen illet müzmin acım değil mi?

Vuslat üvey kardeşim, hasret bacım değil mi?

O taptığım ellerin, tek ilacım değil mi?

Sen yaramı elle de... Gerisi mühim değil.

Sanma aşk önce kalpten sonra tenden gelecek

Sevmek yetenek ister, önce -gen-den gelecek

Şunu bil, şunu duy ki; bana senden gelecek;

Her dert başım üstüne, çaresi mühim değil.

Hem çekişen canımsın, hem yaşayan yanımsın

Aşk beklerken sevgilim, yol gözlerken anamsın

Sen ki gönül kanserim, sen ki iç kanamamsın

Sen kalbimi kırma da, yarası mühim değil.

Eğer başka birinin sana engeli varsa

Önce karşıma çıksın, benden de deli varsa

Gönlünde yer tutmanın eğer bedeli varsa,

Ben ömrümle öderim, kirası mühim değil.

Hadi ilk gün ki gibi dök alnına saçları

En sevdiğim rengiyle... Kumral, uçları sarı

Ya ikiye katlasın ruhumdaki hasarı,

Ya da tek kumral olsun, sarısı mühim değil.

Kulağını aç dinle; sen öyle bir yârsın ki

Toprak beni sarsın ki, kalbimde kan dursun ki

Kurban olduğum Allah seni inandırsın ki;

Mahşer olsan beklerim!... Süresi mühim değil....

KATİL

HALİL CENGİZ

Kâtil değilim ben müdürüm, oydu vuran el

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Ben zanlıyı gördüm; yüzü yok, gölgesi yoktu

Kumraldı, uzun boylu, çelimsizdi o hâin

Bir sevgisi, bir duygusu, bir dengesi yoktu

Küstahtı, umarsızdı, günahsızdı velâkin

Hiçkimse de durdurmadı, gün olmadı engel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Bilmem ki nasıl anlatayım; gamzesi vardı

Görsen müdürüm, güldü mü kaynardı denizler

Göz bakmaya korkardı, buyurgandı, sakardı

Zannımca biraz kördü, birazcık da kötümser

Kirpikleri serpildi karanlıklara tel tel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Hiç konduramazsın müdürüm, hâli tuhaftı

Yorgundu, yürek yorgunu; parmakları mosmor

Rüzgâr gibi hırçındı, çocuklar gibi saftı

Ordaydım o an, sâdece anlatması çok zor.

Bir parça mizansendi ve bir hayli şiirsel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Herkes tanır aslında sorarsan; yüzü meşhur

Berber Hüseyingil de bilir, Âsûde hanım da

Akşamdı, karanlıktı, ayaz çoktu ve yağmur...

Bilmem ki nasıl kalmış o hançer kabanımda?

Bir histeri canlandı güneş doğmadan evvel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Ben maktulü bilmem tanımam, mimli biriymiş.

Yerdeydi adam, bir gariban, bir yaban işte

Bahtından uzun, kapkara bir elbise giymiş

Bir serseri, bir baldırı çıplak filan işte!

Tırnakları mavzerdi, edâsıysa şarapnel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Teslimdi, kımıldanmadı; âşıktı demek ki

Yalnızca küçük bir reverans yaptı başıyla

Kar düştü saçından, kuruyan bir gül gibi sanki

Devrildi adam, ölmelerin en yavaşıyla

Gök gürledi omzunda, alev üfledi bir yel

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Her yerde benim parmak izim varsa ne olmuş?

Gördüm müdürüm gördüm, inan her şeyi ak pak

Bak gölgesi meçhûl diyorum, gözleri berduş

Fâil o, benim tek suçum endâmına dalmak...

Efkârı ölümden beter, efsunlu, muhayyel!

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

Bendim müdürüm, ifşaatım zapta geçilsin

Bir gölgesiz âfet ve ecel gamzesi bir gam...

Bendim o çelimsiz, o umarsız ve o hâin

Kâtil de benim kendime, maktûl de her akşam

Bir kanlı cinâyet; niyesiz, tövbesiz, ilkel...

Müthişti, muazzamdı, mükemmeldi mükemmel...

HAYAT

ŞENAY TEK

Kalıplı sözleri süslü kelimeleri beceremem oldum olası, sevmem de ya. Oysa lazım da oluyor hani, mürekkep yalamış insanların arasında ‘ohaa, çüşş ’gibi laflar kaçacak ağzımdan diye konuşmaktan çekiniyorum. Birde ablam çok kızıyor sonra’ Götürmeseydin yanında kızım‘ diye çemkirdiğimde iyice çileden çıkıyor kibarım. Seve isteye götürmüyor elbet de annemin azarından korkuyor. Neymiş efendim genç kız olmuşmuş ta erkekler laf atarmış ta. Bana ne oğlum, bana mı güvendiniz kızı barbi bebek gibi büyütürken. Bir de beni beğenmez annem, kime benzedi bu kız bilmem ki, halaları diyeceğim de, yok annem yok, onlar üç su yıkanmış benim kızın yanında.

Hep babası yaptı bu kızı böyle‚ erkek gibi kız yetiştiriyormuş. Eli maşalı erkek gördünüz mü siz hiç. Bu kocasını da döver alimallah, mahalleye rezil olmakta var.

Yok, öyle değilmiş dünya. Benim elimdeki maşanın bile gücünün yetmediği bir garip dünya, bir dinsiz dünya, bir çetrefelli bir düzenbaz bir hain bir zalim bir gaddar bir bir bir bir………..

İyi koyun sürüden, iyi kız mahalleden ayrılmaz, derler bizim oralarda. Derler de biraz yetişmiş, göğsü kabarmış kızları veriverirler ya amcanın oğluna ya dayının torununa. Ha biraz şanslıysan komşu oğlu da münasiptir sana. Baba evinden kaçıp kurtulmak isteyen  için biçilmiş kaftandır kocaya varmak kızlara. Birde malı davarı, bağı tarlası varsa, bir elin yağda bir elin balda. Eh bundan iyi kısmet Şam da kayısı. Bulursan onu  ye.

Öyle değil işte kazın ayağı. Bunca ganimeti bedava yedirmezler sana. Ya belinde bir dolu kilitle ,erzakları dolaba kilitleyen bir kaynanan vardır, ya yemek yerken aniden takma dişlerini yıka diye avucuna bırakan bir kayınbaban. Ya kokan çoraplarını çıkarmadan yatan saçı yağlı, aklı kıt bir kaynanaya evde kalmış sana tepeden bakan, hiç bi işe yaramayan çirkin bir görümce. En çekilmezde ne biliyor musun? Üstünde içlik, altında paçalı donla yatağa giren bir koca. Babası höst dese altına yapacak cinsten bir de. Eh hoş geldin gelinim.

Bunları, ablamı gelin ederlerken anneme söylediydim de, sen ablanın aklını karıştırıyon, mutluluğuna çomak sokuyorsun diye, arkamdan taşla kovalamıştı beni.

Şimdi birlikte yaşlandığımız kerpiç evimizin penceresinde ben çekirdek çitleyip dizi seyrederken, annem ‚seni everemedim gözü kör olmayasıca, entel dantel kafanla evde kaldın diye arada bi okşuyor saçlarımı, yolar gibi.

UZAKTAN GÜZELDİR BAZI ŞEYLER

TAYFUN NALBANT

Uzaktan güzeldir bazı şeyler.

Ölü olan yıldızlar gibi.

Cehennem ateşi olan güneş.

Oksijensiz  ay gibi.

Uzaktan güzeldir bazı şeyler.

Aldığını geri vermeyen toprak gibi.

Boğarak öldüren deniz.

Donduran kar gibi.

Uzaktan güzeldir bazı şeyler.

zehirli iris çiçeği gibi.

Beyaz zakkum bitkisi

Dikeni olan gül gibi.

Uzaktan güzeldir bazı şeyler

Albino aslanı gibi.

Yavrusu yanında olan kuğu

Sevimli kanguru gibi.

Uzaktan güzeldir bazı şeyler

Çocukluk arkadaşı gibi

Sırtından vuran dost

İhanet eden sevgili gibi

Uzaktan güzeldir bazı şeyler.                                       

GÖKKUŞAĞI

M. ENES BİÇER

Sen bilemezsin sevdiğim

Sen yokken ölüye benzerdim

Ölüden daha da soğuk belki

Ne gidecek takatim vardı ne de yaşayacak sevincim

Çürümüş bir kalple severdim dünyayı

Sen bilemezsin sevdiğim

Sen yokken Gökyüzü gibi kararsızdım ve çaresiz

Güneş doğardı içimde aynı anda yağardı yağmur gönlüme

Gökyüzü gibi talihim de olmazdı hiç

Gökkuşağı görülmezdi gönlümde

Sen bilemezsin sevdiğim

Sen yokken bunaltıcı bir karanlık kaplardı tüm benliğimi

Güneşin, Ayın hatta yıldızların parlak olduğunu söylerlerdi anlayamazdım

Bir kara gözlük vardı gözümde ve bir kara çarşaf sarmıştı gönlümü

Sen kara kaş ve kara gözlerinle karanlıktan aydınlığa çıkardın benliğimi

Yüzünün nuru güneşten daha parlak görünürdü gözümde

Sen bilemezsin sevdiğim

Bendeki anlamını ve kıymetini

Ümitsizliğin en koyu dehlizlerinde kalırdım

Çırpınırdım çaresizce denizin en dip boylarında

Açlıktan bertaraf olurdum çöplüklerde arardım sevgiyi

Sen bana ümit nefes hayat oldun sevdiğim

Ah ki ne ah sevdiğim şimdi yoksun yanımda

Dokunduğun , ayağının bastığı yerlerden hayla seni kokluyorum

Sanki kapının önünde bekliyormuşsun gibi bir his doğuyor içime

Açıp sarılmak istiyorum ama korkuyorum

yine Sen yoksan kapıda ve haberini getiren ahmak orada olur diye