Naylon çiçekli bayramlar
En güzel bayramlar çocuk gözlerle bakılan bayramlardır.
En güzel bayramlar çocuk gözlerle bakılan bayramlardır.
Hep düşünürdüm… Renkleri sevmek, renklere sevdalanmak ne demek diye. Sonunda buldum.
Ben yaştakilerin dini bayramları kış aylarına denk gelmiştir. Özellikle çocuk zamanlarımızın bayramları.
Günler önce yapılan bayram hazırlıklarına anacığım son hamlesini yaparak nokta koyardı.
Küçük salonumuzdaki üzeri dantelalı örtülü masanın üzerine kalın cam yeşil vazo içinde ambalajından soyulup çıkarılmış naylon çiçekleri koydu mu bayram hazırlığının finali olurdu.
Kırmızı, sarı, mavi, eflatun, sarı güller arasında ince bir dal üzerinde uzanan beyaz tomurcuklu çiçekler birden bire evimizin bütün havasını sıradanlıktan çıkarıp bayrama dönüştürürdü.
Dışarıda kar olunca, saksılardaki cam güzelleri henüz tomurcuklarını patlatıp çiçeğe durmayınca o naylon çiçekler, tabiat sever anamın imdadına yetiştirdi. Hani şimdilerdeki gibi çiçek üreten seralar, çiçek satan dükkanlar olsaydı… Yoktu o zamanlar. Kışı uzun süren bizim ellerde naylon çiçekler baharın özlem simgeleriydi.
Salondaki demir bacaklı tahta sandalyeye kurulur, vazoya doğru bakışlarımı odaklar, renkleri seyrederdim. Ta ki bayram sonrası onları yeniden ve özenle toplayıp bir sonraki bayrama kadar bir kenara koyana kadar.
