Elbette o bir Tanrı değildi.
Ve elbette Atatürk merhum eski bir Cumhurbaşkanımızın dediği gibi Süpermen de değildi.
Ama en mükemmel insandı. Yunus'un dizelerinde anlattığı gibiydi:
"Bir ben var bende benden içeri."
Özgür insan tanımlanmasına en uyan liderdi. Kimsenin inançlarına ve düşüncelerine ipotek koymayan hayat felsefesi onu çağların lideri olmakla ödüllendirmişti. Bugün onu inançlar özelinde eleştirenler, O'nun amansız savaşının dini bireysel çıkarlarına alet edenlerin oyununa gelenlerdir.
Ölümsüzdü.
"Benim naçiz vücudum bir gün elbette toprak olacaktır ama Cumhuriyetimiz sonsuza kadar yaşayacaktır." Sözleri bugün O'nu haklı çıkarıyor.
O sözlerindeki Cumhuriyet sözcüğünü de aslında "Atatürkçü Düşünceleri" olarak algılanabilir.
Bugün O'nu yok saymaya çalışanlar yaşamıyla ortaya çıkan yeni şaşırtıcı gerçeklerle geri adım atarken mükemmeliyetçi yanına da şaşırarak tanık oluyorlar.
Tıpkı Zülfü Livaneli'nin Atatürk'le ilgili ulaştığı belgelerde olduğu gibi...
O belgeleri irdelerken sıradan olmayan insan yanını da görüyoruz.
Ömer Zülfü Livaneli'nin, Vatan Gazetesinde, 6 Kasım 2012 tarihinde yayınlanan "Erken Bir On Kasım" Başlıklı köşe yazısını okurken, Atatürk'e bir kez daha saygı duyacaksınız.
Düşüncelerimizde ve sevgimizde ölümsüzleşen Mustafa Kemal Atatürk'e, Tanrıdan rahmet diliyor, saygıyla anıyorum.
