Önce Benim İnsanım!
Benim insanım, benim ülkemde yaşayan, benim komşum, benim akrabam, benim ailem…
Evet, bencilce bir düşünce içerisinde olabilirim.
Dinimiz de Yüce Rabbim yardım etmek ile ilgili "İlk önce kendi çevrene yardım et, ilk önce etrafındaki yardıma muhtaçlara koş" demiştir. Kendi çevresinde ki yoksulluğu görmezden gelip, sırf reklam yapmak için başkalarına gösteriş yapanlar için iyi bir örnek bu.
Üretim çılgınlığının son noktaya ulaştığı…
İnsanımızın, ithal teknolojiye kapıldığı…
Marka takıntısıyla yanıp tutuştuğu…
İsrafın en alasını gözü kapalı binlerce lira aktardığı…
Gelirine bile bakmadan, kredi kartı hayatı…
Bu kadar aç gözlü, reklam düşkünü insanlara yardım sözü sanırım küfür gibi geliyordur.
Bir şey söyleyince ise Dünyanın diğer ucundakilere yardım götürdüğünü, birçok çocuk okuttuğunu, o da olmadı "Ben onlar için mi kazanıyorum" sitemiyle karşılaşırsınız.
En gerçek yardım, "en güzel yardım gizli olandır"
Oysa günümüzde reklam amaçlı kullanılır olmuş. Bunun en iyi örneklerini gazeteciler yaşar. Yaptığı yardıma muhtaç haberine çılgınca bir yardım yarışı yapılır. Amaç gazete çıkan bu haberin kendi için reklam olmasından kaynaklanır. Bizler bunu bilir ona göre haber yaparız. Çünkü amaç kimin reklamının, şovunun yapılması değil orada muhtaç bir insanı kurtarmaktır. Görev yerine getirilir. Herkes mutlu olur.
Tek sorun nedendir bilinmez ama kimse gözünün önündeki yardıma muhtaç insanları görmüyor!
"Müslüman, Müslüman'ın kardeşidir" diyenler dediğiyle kalıyor.
Sivil toplum kuruluşları, insan hakları savunucuları, konuşmalarında mangalda kül bırakmazken, onlarca, binlerce hayat bir dram içinde ve gören yok!
Selamı bile çok görülen bu insanlar yokluk içinde 'Aç'ım diyemiyor...
İş bulamıyor!
Kaderini sessizce yaşıyor!
Feryat etmiyor ama görülmeyi bekliyor!
Dilenciliği kendine meslek edilenlerden bahsetmiyorum. Onları, hazır yiyici, sömürücü insanlar görüyorum. İnsanları dinen, vicdanen uyguladıkları baskı ile zorla haraca bağlıyorlar.
Sözüm gerçek yoksullukla savaşan ya da savaşmaya zorlananlar için.
Her köşe de kardeşlik sözleri duyuyoruz.
Ama parası olan parası olanla oturup yiyip içiyor. Onlar kardeş, dost, ahbap…
Kardeşlik insani bağlarla kurulur, şirketlerle, ticaretle, parayla değil.
Biz bunları ayır edemiyoruz.
Bakıyor ama göremiyoruz...
İncitmeden veremiyoruz!
Lüks içinde yaşayıp...
Tanrı'nın sınav için verdiklerini, gerçek sınavda feda edemiyoruz!
Büyük laflar etmek, kimseyi kimseden büyük yapmaz.
Allah huzurunda hepimiz insanız.
Tek fark bu dünyada farklı sınavlardan geçiyor olmamız.
İnsanız diyebilmek umuduyla…
Sevgiyle ilerleyin…
vanhaber, van, haber, van haber
Bakmadan Geçme
