Otizmli bir çocuk sahibi olmak!
Değerli okurlar merhaba. Bir anne olarak Aksaray' da kaynaştırma sınıfında olan otizmli çocuklara yapılanların yer aldığı haberi izlerken çocuklarımı gözümün önünde canlandırdım ve orada yaşananlara hem daha çok kızdım hem de daha çok üzüldüm. Vansesi Gazetesi'nin siz değerli ve duyarlı okurlarıyla duygularımı paylaşmak istedim. Bana bu imkanı veren Vansesi Gazetesi yöneticilerine teşekkür ederim.
Değerli okurlar merhaba.
Bir anne olarak Aksaray’ da kaynaştırma sınıfında olan otizmli çocuklara yapılanların yer aldığı haberi izlerken çocuklarımı gözümün önünde canlandırdım ve orada yaşananlara hem daha çok kızdım hem de daha çok üzüldüm. Vansesi Gazetesi’nin siz değerli ve duyarlı okurlarıyla duygularımı paylaşmak istedim. Bana bu imkanı veren Vansesi Gazetesi yöneticilerine teşekkür ederim.
Kendime şu soruyu sordum; dedim ki eğer benim çocuğumun böyle özel bir durumu olsaydı ve benim çocuğum böyle bir harekete maruz kalsaydı ne yapardım. Haberde izlediğim anne gibi ne yapayım bu derdi Allah bana verdi demezdim kesinlikle çünkü otizmli bir çocuk sahibi olmak bir dert değil ama diğer annelere göre daha çok vakit ayırmak, daha çok sorumluluk almak, daha çok emek vermek ve kendinden daha çok ama daha çok vermektir. Çok zordur mutlaka yaşamadığımız için anlayamayız ama anlamaya çalıştım o anneyi.
Bende çocuklarım ben ölünce ne yapar acaba diye düşünüyorum ben ölmeden bir meslek sahibi olmalarını, yuvalarını kurmalarını kendi ayaklarının üstünde durabilecek insanlar olmalarını görmeyi diliyorum. Âma otizmli bir çocuğa sahip olan annenin benden çok daha fazla ölümü düşündüğünü o öldükten sonra çocuğunun yaşamını nasıl sürdüreceğini düşündüğünü tahmin ediyorum.
